Jan Józef Tyssowski. Polski rewolucjonista

W rodzinie urzędniczej

Był synem Polaka, będącego urzędnikiem austriackiej administracji. Zaraz po jego przyjściu na świat, rodzina Tyssowskich przeprowadziła się do Lwowa. Tam też, w 1820 roku ojciec Jana zmarł. W młodości przerwał Jan studia prawnicze na Uniwersytecie Lwowskim. Droga mu była wówczas wolna Ojczyzna i wolność polskiego narodu. Dlatego też Jan Józef Tyssowski, przekradł się przez granicę Królestwa Polskiego i zasilił szeregi powstańców listopadowych. Jego głównym zadaniem była ochrona generała Józefa Dwernickiego, wyprawiającego się na Wołyń. Gdy powrócił Tyssowski do Warszawy, służył w brygadzie generała Józefa Bema.

Działalność konspiracyjna

Następnie bardzo regularnie był zaangażowany w działalność konspiracyjną, galicyjskich organizacji niepodległościowych. Po wybuchu rewolucji w Krakowie, Jan wstąpil w dniu 21 lutego 1846 roku, w skład Rządu Narodowego Rzeczypospolitej Polskiej. Od dnia 24 lutego do 3 marca 1846 roku, był dyktatorem powstania krakowskiego.

Rabacja galicyjska

Z powodu rozruchów chłopskich, powoli dążył Tyssowski do ograniczenia powstańczych walk. Kategorycznie odmówił on kapitulacji przed austriackim wojskiem, Ostatecznie wycofał się z liczącym 1500 żołnierzy oddziałem powstańczym do Prus. Został internowany wraz ze swoim wojskiem w okolicach Bierunia Nowego. Starał się o wyjazd do Stanów Zjednoczonych, zatem w niedługim czasie uzyskał takie pozwolenie od władz austriackich, które sądziły, że w ten sposób pozbędą się z Polski wichrzyciela. W USA Jan Józef współorganizował Towarzystwo Demokratyczne Polskie.