Barwy Wielkanocy. Kolor jest znakiem świąt Bożych

Fiolet

Jak wiadomo, kolor fioletowy od zawsze kojarzył się z władzą i społecznym poważaniem. Jego odcień, czyli tak zwana purpura, była bardzo cennym barwnikiem naturalnym, uzyskiwanym z niektórych gatunków małż. Szczególne zastosowanie, purpura miała w starożytnej Fenicji, ale też stosowano ją w wiekach średnich w południowej Europie, do farbowania płaszczy i drogich materii. W religii chrześcijańskiej natomiast, purpura symbolizuje wysoką pozycję Chrystusa, jako Syna Boga Jahwe oraz jest ona symbolem jego męczeńskiej śmierci.

XIX wiek

Od dziewiętnastego stulecia, purpura stała się kolorem żałoby i płaczu, dlatego też jest ona używana w kościele katolickim, w czasie Wielkiego Postu. W latach sześćdziesiątych XIX wieku, fiolet i purpura, stały się barwą buntu, najniższych warstw społecznych. Niejednokrotnie był on też symptomem wolności i porządku.

Biel

Niebagatelne znaczenie posiada także kolor biały. Był on symbolem wolnomularzy, którym nade wszystko droga była wolność każdego człowieka. Powszechnie jest ona postrzegana jako znak doskonałości, czystości duszy, uświęcenia i życia wiecznego. Biel nasuwa skojarzenia z absolutną dobrocią, z początkiem i końcem, toteż odgrywała ona często znaczącą rolę w symbolice religijnej. Używano jej także, w rozmaitych rytuałach inicjacyjnych, w których dominowały motywy śmierci i zmartwychwstania, odrodzenia i wtajemniczenia. Przez Rzymian, była ona postrzegana jako ulubiony kolor ofiar zwierzęcych, a zdecydowana większość kapłanów nosiła szaty liturgiczne właśnie w tym kolorze. Białe konie na ołtarzach całopalnych, składano w ofierze bogu Słońce, zaś białe byki przeznaczali na ofiarę celtyccy druidzi. Barwa ta mocno wrosła w tradycję chrześcijańską. Białe stroje nosili więc kapłani i biały też był w koszyczku wielkanocnym baranek, jako symbol ofiary Jezusa.

Generalnie kolor biały przeważnie niesie ze sobą pozytywne przesłanie, rzadko kiedy oznacza on coś niepokojącego i złego. Niemniej jednak w legendach ludów europejskich, znajdujemy wzmianki o białej damie, widmie czarodziejki albo błąkającego się ducha samobójczyni, ukazującej się niespodziewanie w zamkach czy odludnych miejscach. Zupełnie wyjątkowo na Dalekim Wschodzie, a także i na dworze francuskim to właśnie kolor biały, był kolorem żałoby i śmierci, prawdopodobnie w nawiązaniu do tego właśnie koloru, całun pogrzebowy, jest także biały, jako symbol duchów i widm osób zmarłych.

Kolor czarny

Niebagatelne znaczenie, w kulturze ludzkiej posiada kolejny kolor, czyli czerń. Pod tym kolorem kryje się nierzadko tajemnicze zło, nieetyczność, strach, śmierć, piekło i choroba. W powszechnym odczuciu gdziekolwiek pojawia się ten kolor, zwiastuje on negatywne wizje. To przecież urodzony pesymista z nawyku oceniając daną sytuację kwituje możliwą przyszłość wyrażeniem: „czarno to widzę”. Przykładem Jacka Soplicy, bohatera „Pana Tadeusza”, Adama Mickiewicza, zasmucony amant, starający się o rękę ukochanej Ewy Horeszkówny, odszedł z odmową otrzymując tak zwaną czarną polewkę. W religiach satanistycznych, czerń miała bardziej urozmaicone znaczenie, choć i tu na pierwszy plan wysunęły się skojarzenia z kultem władcy ciemności i całą jego armią demonów oraz jego czcicieli tak zwanych satanistów, odprawiających bluźniercze ceremonie zwane czarnymi mszami. W okresie wielkanocnym, kolor ten symbolizuje grób Jezusa i czas oczekiwania na jego Zmartwychwstanie.

Zieleń i żółty

Z Wielkanocą, kojarzy się nam też kolor jasnej zieleni, która symbolizuje nadzieję wszystkich chrześcijan na osiągnięcie życia wiecznego. Z tym jakże, pięknym świętem splata się także kolor żółty, który symbolizuje żółtego kurczaka, który to dopiero wykluł się z jaja. Jajko, oznacza grób, wyklucie się kurczaka, to symboliczne zmartwychwstanie, które jest punktem kulminacyjnym, w te piękne wiosenne święta.