Wanda Maria Szczawińska - polska feministka

Pochodzenie

Wanda Szczawińska była córką Wojciecha Szczawińskiego i Bronisławy z domu Gumbrycht. Była to siostra Gustawa i Jadwigi. W latach 1888-1891 studiowała na Wydziale Przyrodniczym na genewskim uniwersytecie. Była ona także wykładowczynią na warszawskim Uniwersytecie Latającym.

Studia we Francji

W roku 1894 Wanda podjęła studia medyczne we Francji. Pracowała też na Sorbonie, w pracowni biologicznej. W roku 1902 uzyskała stopień doktora medycyny. Z biegiem czasu podjęła pracę w paryskim Instytucie Ludwika Pasteura. W 1907 roku została lekarzem zakładu dla niemowląt założonego przez wdowę po pisarzu Emilu Zoli.

Powrót do Polski

Po powrocie do Polski w roku 1910, Wanda zorganizowała w Warszawie poradnię lekarską dla najmłodszych pacjentów. W roku 1914 utworzyła też Towarzystwo „Kropla Mleka”, propagujące higienę dziecięcą i rozdające mleko dla najuboższych rodzin. W latach 1911-1918 wykładała higienę na Wydziale Przyrodniczym na warszawskich Kursach Naukowych.

Okres I wojny

Podczas I wojny światowej pracowała w szpitalu Stanisława Kostki w Warszawie. Od 1924 roku, Szczawińska była członkinią Międzynarodowego Stowarzyszenia Lekarek. Podczas II wojny natomiast pracowała w warszawskim szpitalu Świętego Ducha. W roku 1954 została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.