Loeffler, piewca polskiego sarmatyzmu - zwany wielkim Leopoldem polskiego płótna

Leopold Loeffler urodził się 27 października 1827 roku, zmarł natomiast dnia 6 lutego 1898 roku w Krakowie. Był on synem Jana i Domicelli z Dąbrowskich. Jego ojciec był urzędnikiem i komisarzem cyrkułu w Rzeszowie. Leopold, lata szkolne spędził w Radlinie, gdzie mieszkał jego stryj Filip, miejscowy poczmistrz. To on zaszczepił w małym chłopcu akcenty patriotyczne, które znajdywały swoje odbicie w malarstwie późniejszego artysty polskiego.

Student filozofii

Leopold z czasem, rozpoczął studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Lwowskiego. Wkrótce jednak wyjechał do Wiednia, gdzie studiował na Akademii Sztuk Pięknych, a następnie doskonalił swe umiejętności w pracowni Ferdynanda Waldmilera. W czasie studiów przyjaźnił się z wieloma polskimi osobistościami, którymi byli Artur Grottger, Juliusz Kossak, Florian Lunda oraz Franciszek Tepa

Miłość do Krakowa

W roku 1856 Leopold wyjechał na dalsze studia do Niemiec. Już jako wykształcony człowiek, wyjechał Leoffler do Krakowa, który najbardziej ukochał. To tutaj podziwiał takie akcenty polskości, które oznajmiały wszystkim ludziom o niepodległej niegdyś Polsce, potędze europejskiej. Wśród tych wspaniałości, był oczywiście Wawel i jego krypty. To właśnie w Krakowie, powstały największe szkice jego patriotycznych prac, dotyczących osoby Stefana Czarnieckiego czy też powstania styczniowego i jego znamienitych bohaterów.

Uczył rysunku samego księcia

Cztery lata później powrócił do Wiednia. Pracował tam, udzielając lekcji rysunku i malarstwa. Wśród jego klientów, oprócz cesarza Franciszka Józefa był książę Ansperg i Paweł Esterhaze. Nasz wybitny Polak, został mianowany członkiem Akademii Sztuk Pięknych, a kilka lat później został zaproszony przez Jana Matejkę do Krakowa. Zaraz po przyjeździe, został Leoffler mianowany profesorem Szkoły Sztuk Pięknych w Krakowie. Funkcję tę pełnił przez 20 lat. Prowadził też kurs malarstwa z natury i aktu akademickiego. Był kawalerem, który zawsze mawiał, że ukochał sztukę której chce się poświęcić bez reszty. Po śmierci został pochowany na cmentarzu Rakowickim.

Twórczość

Loeffler uprawiał malarstwo rodzajowe i historyczne, jedyne tego rodzaju malarstwo na świecie. Mimo wielokrotnego pobytu za granicą sięgał w swych obrazach do tematów z przeszłości Polski. Jego obrazy były bardzo popularne w drugiej połowie XIX wieku, wielokrotnie reprodukowane w czasopismach, kilkakrotnie zaś jako odbitki litograficzne, były one rozdawane członkom krakowskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych i warszawskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych.

Do bardziej znanych jego dzieł należą: „Śmierć Czarnieckiego”, „Powrót z jasyru”, „Po napadzie Tatarów”, „Ślub tajemny” oraz „Powrót syna marnotrawnego”. Tworzył na ogół obrazy olejne, rzadziej akwarele np.: „Para kochanków u wróżki”, „Nieproszeni goście”. Niejednokrotnie sygnował swe obrazy „Loeffler – Radymno” dla podkreślenia swego polskiego pochodzenia. Wystawiał swe prace w Krakowie, Warszawie i Lwowie. Był to wyjątkowy talent polskiego malarstwa, nie mający sobie równych na świecie.

Ewa Michałowska- Walkiewicz
ewalkiewicz@wp.pl