Violetta Villas - Wielka Polka urodzona w Belgii

Lata dzieciństwa

Violetta Villas lata swojego dzieciństwa spędziła w Belgii, gdzie jej ojciec Bolesław Cieślak był górnikiem węgla kamiennego. W wolnych chwilach, był on kapelmistrzem w orkiestrze górniczej. Matka Violetty, Janina z domu Malczyk zajmowała się jedynie domem. Przyszła diwa, dorastała w konserwatywnej rodzinie. W Belgii ochrzczono ją imionami Violetta Élisa, lecz ojciec zarejestrował ją jako Czesławę Marię.

Polska gwiazda, wychowywała się wśród rodzeństwa: siostry Wandy i dwóch braci Jerzego i Ryszarda. Również pozostałe dzieci państwa Cieślaków znały języki francuski, waloński i niemiecki. Jesienią w roku 1946, Violetta wraz z rodziną przyjechała do Polski, zamieszkując w Lewinie Kłodzkim. W roku 1956 podjęła ona naukę śpiewu solowego w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej w Szczecinie. Profesorowie po wykonaniu u niej specjalnych badań, stwierdzili posiadany przez Violettę słuch absolutny.

Profesjonalna nauka śpiewu

Po roku Villas przeniosła się do Wrocławia, gdzie była uczennicą prof. Giseli Posch, a następnie do Warszawy, gdzie pobierała lekcje śpiewu klasycznego u prof. Eugenii Klopek-Falkowskiej. W 1960 roku, Violetta Villas zadebiutowała w Polskim Radiu, gdzie śpiewała i brała udział w audycji Podwieczorek przy mikrofonie.

Brała też udział w Międzynarodowym Festiwalu w Sopocie, który jej otworzył drzwi na estrady zagraniczne. Uczestniczyła w radiowych koncertach o międzynarodowej obsadzie, które były organizowane m.in. w Szwajcarii oraz Republice Federalnej Niemiec.

We Francji

W dniach 5-7 listopada 1965 roku, brała udział w III Festival International des Variétés et Music-Halls, gdzie zdobyła Grand Prix International d\'Interpretation. Sukces odniosła także na Festival International d\'art Contemporain w Royan.

8 listopada 1965 wystąpiła z Czesławem Niemenem i Piotrem Szczepanikiem w Teatrze Fontaine w publicznej audycji Office de la Radiodiffusion-Télévision Française "Roue de la chance" realizowanej przez André Chanu.

W USA

Od grudnia roku 1966, przez kilka sezonów była gwiazdą rewii Casino de Paris, gdzie śpiewała piosenki, arie operetkowe i operowe w dziewięciu językach. Piosenka i estrada ułatwiły jej kontakt z filmem. W marcu 1968 roku, rozpoczęła próbne zdjęcia dla wytwórni filmowej MGM, gdzie została później zaangażowana.

W Polsce

Po powrocie ze Stanów Zjednoczonych, polska piosenkarka zamieszkała w wilii, w Sekocinie Lesie koło warszawskiej Magdalenki. Violetta Villas wzbudzała zainteresowanie nieznanym w owym czasie w Polsce stylem życia. Posiadała dwa mercedesy. W Magdalence, gdzie nabyła dom, budowano specjalne studio do nagrań, w ogrodzie był podgrzewany basen, w domu zaś sauna i kaplica.

W Polsce odbierała dowody uznania, w rodzinnym Lewinie Kłodzkim nazwano jej imieniem dom kultury, a w Stroniu Śląskim uczyniono ją patronką huty szkła.

Pseudonim artystyczny

Villas przyjęła pseudonim za radą Władysława Szpilmana. Twierdził on, że wokalistka zrobi światową karierę, a nazwisko Czesława Cieślak będzie ciężko wymawiane za granicą. Pseudonim piosenkarki powstał w wyniku połączenia pierwszych liter imienia Vi oraz członu las, wybrała tak, gdyż mieszkała blisko lasu, który kochała.

Inna działalność

Violetta Villas oprócz śpiewu zajmowała się także grą na instrumentach. We wczesnej młodości uczyła się gry na skrzypcach i na fortepianie. Ciekawostką jest również fakt, iż od roku 1956 była ona w klasie gry na puzonie w Szkole Muzycznej w Szczecinie. Umiejętność gry na fortepianie pozwoliła Violetcie Villas komponować własne piosenki. Kompozycje artystki to m.in. „W Lewinie koło Kudowy”, „Nie ma miłości bez zazdrości”, „Mechaniczna lalka”, „Kiedy mi przyjdzie zasnąć na dłużej" oraz „Kto się komu śni”.

Artystka prowadziła także działalność pisarską. Villas w latach 70 i 80 pisała wiersze, które zamierzała opublikować w tomiku poezji. Jeden z nich, „Jeszcze nie umrę" został wykorzystany w programie TVN Uwaga. Violetta Villas zaprojektowała niektóre swoje suknie, które uszyły jej osobiste krawcowe. Artystka zaznacza, że każda zaprojektowana przez nią suknia ma związek z charakterem piosenki, którą śpiewa. Artystka zajmowała się także działalnością charytatywną. W latach 60 wspierała fundusz budowy Centrum Zdrowia Dziecka, a w późniejszym czasie częściowo sfinansowała aparaturę medyczną.

Odeszła na zawsze

Violetta Villas zmarła w swoim domu w Lewinie Kłodzkim 5 grudnia 2011 w godzinach wieczornych. Policja otrzymała informację od pogotowia ratunkowego o zgonie piosenkarki. Wstępnie uznano, że był to zgon naturalny, jednakże następnego dnia prokuratura, poinformowała o wszczęciu postępowania mającego wyjaśnić jego przyczyny. Powodem takich działań miały być pytania dotyczące warunków sanitarnych, w jakich przebywała artystka w ostatnich chwilach życia.

Ewa Michałowska- Walkiewicz
ewalkiewicz@wp.pl