Jan Gwalbert Pawlikowski, urodził się dnia 18 marca 1860 roku w Medyce. Zmarł on natomiast, dnia 5 marca 1939 roku we Lwowie. Polska historia zapamiętała tę postać, jako wybitnego publicystę, literata oraz pioniera ochrony przyrody.
W latach 1891–1904, Jan Pawlikowski był profesorem ekonomii społecznej w Wyższej Szkole Rolniczej w Dublanach. Był on też, Prezesem Rady Nadzorczej lwowskiego Banku Parcelacyjnego, a także wiceprezesem Rady Nadzorczej Banku Melioracyjnego. Nie można w tym miejscu nie podkreślić faktu, iż Pawlikowski był członkiem Ligi Narodowej od roku 1905 roku.
Rok wcześniej Jan Gwalbert, został współorganizatorem Stronnictwa Demokratyczno - Narodowego w Galicji, a w kolejnych latach jego istnienia został jego prezesem. Zasłynął on także, jako niestrudzony literat, pisząc rozległe felietony do założonego przez siebie czasopisma przyrodniczego, noszącego tytuł Wierchy. Poświęcone było ono Tatrom i tamtejszym terenom. Był on także autorem wielu prac literackich, poświęconych życiu i twórczości Juliusza Słowackiego.
W latach 1876–1881, Pawlikowski czynnie uprawiał taternictwo, dokonując szeregu wejść na wysokie szczyty. Prawie zawsze wspinał się z przewodnikiem panem Maciejem Sieczką. Jako zapalony taternik i miłośnik tego regionu, jako pierwszy opisał on jaskinie w znajdujące się w Dolinie Kościeliskiej. Jako pionier, zbadał on Jaskinię Mylną, której poświęcił wiele opracowań. Był jednym z głównych orędowników utworzenia na terenie Tatr narodowego parku.
Od 1913 roku, Pawlikowski był członek honorowym Towarzystwa Tatrzańskiego, a kilka lat później został honorowym obywatelem miasta Zakopane i honorowym członkiem Związku Górali.
Pochowany on został na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem.
EWA MICHAŁOWSKA WALKIEWICZ
KATALOG FIRM W INTERNECIE
