Ludwik Łazarz Zamenhof - Ojciec esperanta

Urodził się on w rodzinie ortodoksyjnych Żydów. Jego rodzicami byli Markus i Rozalia z domu Sofer. Miał dziesięcioro rodzeństwa, a w ich domu porozumiewano się językiem jidysz i rosyjskim. Mając 10 lat, napisał on dramat Wieża Babel, czyli tragedia białostocka w pięciu aktach. Uważał bowiem, że główną przyczyną nieporozumień między ludźmi jest bariera językowa. Stąd jego pomysł, aby stworzyć jeden wspólny międzynarodowy język.
 
Jako młodzieniec, studiował on w Moskwie medycynę. Tuż po zamachu na życie cara Aleksandra, narosły wszędzie nastroje antysemickie. Dlatego też jego wybór, by zamieszkać w Warszawie. A studia medyczne, ukończył w Wiedniu.
 
Już w czasie nauki w gimnazjum, Zamenhof stworzył pierwszą, prymitywną wersję swojego języka. W ciągu kilku lat stworzył on trzy kolejne jego wersje. Dopiero w roku 1885 roku, ukończył dopracowany projekt języka ,znanego nam w dzisiejszej formie.
 
Po ukończeniu studiów, pracował w szpitalu optalmicznym w Warszawie. Pierwszym wydawcą książki o języku esperanto, był rosyjski wydawca J. Sybernik. Zaraz po tym fakcie, narosło zainteresowanie wynalazkiem Zamenhofa i podręcznik o języku esperanto wydano po polsku, francusku, niemiecku, a nawet po angielsku.
 
W roku 1905 roku, we francuskim mieście Bologne, miał miejsce pierwszy Światowy Kongres Esperanto. Tam właśnie, podpisano deklarację dotyczącą esperantyzmu, we wszystkich krajach europejskich. W Paryżu, odznaczono Zamenhofa Orderem Legii Honorowej oraz podświetlono na jego cześć wieżę Eiffla.
 
Oprócz potrzeby rozwiązania problemu wspólnego języka, Zamenhofa martwił podział ludzi z powodów wyznaniowych. Na początku XX stulecia, wydał on pod pseudonimem Homo Sumi, książkę zatytułowaną „Hilelizm jako rozwiązanie kwestii żydowskiej". W dziele tym, zakładał zbliżenie Żydów do wyznawców innych religii. Z religiami chrześcijańskimi, nieodmiennie łączył on pojęcie humanitaryzmu, dla którego obce było ciemiężenie innego człowieka.
 
W 1913 roku, wysunięto kandydaturę Zamenhofa do Pokojowej Nagrody Nobla, której jednak nie otrzymał. Ludwik Zamenhof zmarł w rok wybuchu rewolucji październikowej, która była zaprzeczeniem jego humanitarnych poglądów. Został pochowany na cmentarzu żydowskim w Warszawie, przy ulicy Okopowej. W mowie pożegnalnej wypowiedziano znamienne słowa….Przyjdzie chwila, że cała polska ziemia zrozumie, jaką promienną sławę dał ten wielki syn swojej ojczyźnie..



EWA MICHAŁOWSKA WALKIEWiCZ