Historia stroju ludowego. Raz na ludowo…

Największy rozwój

Okres największego rozwoju wszelkich ubiorów dla polskiego ludu, zwanych potocznie „strojami ludowymi”, przypada na drugą połowę XIX stulecia. Wtedy to właśnie nastąpiło uwłaszczenie chłopów, powolny rozwój gospodarki towarowej oraz przemysłu. Wszystko to oczywiście spowodowało wzrost zamożności chłopów.

Dwudziestolecie międzywojenne

W okresie międzywojnia, strój ludowy zaczął być uważany jako odzież odświętna, wdziewany był on jedynie na wielkie okazje. Wygląd tego stroju uzależniony był rzecz jasna od regionu Polski, typu prowadzonej gospodarki, stosunków społeczno-gospodarczych oraz historii danego terenu.

Od szlacheckich żupanów

Pomysły na stroje często czerpano z ubiorów w jakich chodziła szlachta, a nawet z mundurów wojskowych. Wpływ miała również ówczesna moda panująca na Starym Kontynencie. Zdobienie tego stroju, było uzależnione od zamożności jego właściciela. Stroje ludowe w Polsce należy odróżnić od strojów narodowych. Mowa jest tutaj o strojach sarmackich i kontuszowych.

Czas zaborów

W XVIII stuleciu, kiedy zapanowały lata zaborów, polski strój ludowy stał się niejednokrotnie wykładnikiem polskości tak upragnionej przez nasz naród, tak deptanej i poniewieranej przez zaborców. Odzież ludowa często też, pełniła funkcje praktyczne, estetyczne, a nawet i magiczne. W strojach ludowych mieszkańcy wsi, urządzali swoje obrzędy i wiejskie obyczaje związane na przykład z porami roku.

W społecznościach tradycyjnych odzież ludowa bardzo wskazywała na przynależność społeczną, na przykład do danej parafii.

Redakcja Dziennika Polonijnego, udała się do Muzeum w Wieliczce oraz do Michniowa świętokrzyskiego, gdzie mogliśmy podziwiać tamtejsze stroje regionalne.