Mikołaj Dobrzycki - powstaniec listopadowy

Pochodzenie

Mikołaj Dobrzycki był synem Ignacego, pracującego jako rumiejkowski urzędnik. Matką zaś była pani Anna z domu Meyer. Mikołaj w domu otrzymał bardzo staranne wychowanie w duchu głębokiego patriotyzmu. Mikołaj wstąpił do 3 Pułku Strzelców Konnych w roku 1806, chcąc za wszelką cenę przysłużyć się w odzyskaniu niepodległości.

Popierał Napoleona

Był on ranny dwukrotnie w bitwie pod Gdańskiem, za czasów wojen napoleońskich. Z czasem Dobrzycki przeniósł się do 2 Pułku Piechoty Legii Nadwiślańskiej. Mianowany on tam został podporucznikiem w 1808. Właśnie we wspomnianym roku, Mikołaj Dobrzycki stał się uczestnikiem kampanii hiszpańskiej, podczas której został ranny i dostał się do niewoli angielskiej. Przebywał on m.in. w Szkocji, gdzie wstąpił do organizacji masońskiej.

Powrót do Królestwa

W roku 1815 powrócił do Królestwa Polskiego, zacząwszy służbę wojskową w 6 Pułku Piechoty Liniowej. W porozumieniu z Walerianem Łukasińskim, założył kaliską filię Towarzystwa Patriotycznego, w której bardzo prężnie działał.

Jako dowódca

Podczas powstania listopadowego, był on dowódcą kompanii 6 Pułku Piechoty Liniowej. Walcząc pod Ostrołęką, został ciężko ranny. Stamtąd trafił do niewoli do rosyjskiej Wiatki.

Pobyt u rodziny

Gdy został zwolniony z wiezienia, postanowił zamieszkać w Wielkim Księstwie Poznańskim u swych krewnych w Chociszkach. Po wybuchu zamieszek związanych z Wiosną Ludów w roku 1848, Dobrzycki zginął dnia 5 maja podczas nieudanego ataku kosynierów na Oborniki. Został pochowany w Bąblinie. Warto jest w tym miejscu podkreślić, iż był on autorem pamiętników, których fragmenty dotyczące przeżyć więziennych zostały wydane drukiem.