Jadwiga Petrażycka-Tomicka - nauczycielka i działaczka społeczna

W guberni witebskiej

Urodziła się w rodzinnym majątku Kołłątajewo, usytuowanym w guberni witebskiej, jako córka powstańca styczniowego Józefa, jej matką była pani Rozalia z Czarnockich. Uczyła się w warszawskiej szkole średniej. Potem przeniosła się do Lwowa, tam pracowała jako nauczycielka języka polskiego i geografii na pensji Wiktorii Niedziałkowskiej. Od 1893 roku została żoną inżyniera Józefa Tomickiego.

Działalność oświatowa

W latach 1899–1924, w związku z objęciem przez pana Józefa posady dyrektora Elektrowni we Lwowie, pani Jadwiga rozpoczęła działalność oświatowo-opiekuńczą wśród jej pracowników. Była ona także prężną działaczką Towarzystwa Szkoły Ludowej. Od roku 1908, Petrażycka-Tomicka była czołową działaczką Związku Równouprawnienia Kobiet we Lwowie. Pełniła w niej funkcję przewodniczącej oddziału Komisji Rewizyjnej.

Poparła akcję studentek

W 1911 roku, Jadwiga Petrażycka-Tomicka poparła akcję Polskiego Zjednoczenia Studentek o zrównanie ich w prawach akademickich. Była uczestniczką licznych kongresów Międzynarodowej Federacji Związków Równouprawnienia Kobiet. Na kilka lat przed wybuchem pierwszej wojny światowej, pani Jadwiga rozpoczęła twórczość literacką i publicystyczną. Stanowiły ją szerokie reportaże i drobne szkice literackie, a także krótkie artykuły dotyczące ruchu kobiecego. Artykuły te publikowane były w „Kurierze Lwowskim” i „Gazecie Wieczornej”. W tej ostatniej pani Jadwiga prowadziła dodatek o nazwie „Przegląd Kobiecy”.

W Lidze Kobiet

Od lipca 1915 roku, pani Jadwiga była działaczką lwowskiego koła Ligi Kobiet. W latach 1916–1918, pracowała jako członkini Naczelnego Zarządu Ligi Kobiet. Działała też w kręgach kobiet z wyższym wykształceniem i wśród literatów polskich.