Henryk Świdziński - polski geolog

Rodzina

Jego ojcem był January, z wykształcenia chemik zatrudniony w strzyżowskiej cukrowni. Jego rodzice poznali się studiując na petersburskim uniwersytecie. Jego matka, Maria Wołłk-Łaniewska, studiowała filozofię. Do szkoły powszechnej Henryk Świdziński uczęszczał początkowo do Włocławka, a następnie do Skierniewic. Maturę uzyskał w roku 1922 w kieleckim Gimnazjum Matematyczno-Przyrodniczym im. Jana Śniadeckiego. W tym samym roku idąc w ślady swojej matki, Henryk wstąpił na Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Warszawskiego, do sekcji przyrodniczej. Geologię i geografię fizyczną, studiował pod kierunkiem profesora Jana Lewińskiego.

Badacz geologiczny kielecczyzny

Podczas studiów, Świdziński badał twory jurajskie w Małogoszczy. W roku 1927, wyjechał on na praktykę w Karpaty. Aż do jesieni prowadził tam badania geologiczne. Latem 1928 roku, Henryk Świdziński przygotowywał mapę geologiczną okolic Beska-Rymanowa, będąc współpracownikiem Państwowego Instytutu Geologicznego.

Doktor filozofii

W lutym 1929 roku, Henryk otrzymał promocję na doktora filozofii w zakresie geologii. W latach 1929–1930 odbył jednoroczną służbę wojskową w Szkole Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu. W grudniu 1930 roku, został on zatrudniony w Wydziale Naftowym Państwowego Instytutu Geologicznego. Do roku 1939, zajmował się on opracowaniem i przygotowaniem do druku przeglądowej mapy geologicznej Karpat polskich.

Okres wojny

Henryk Świdziński został zmobilizowany w kwietniu roku 1939 i zaraz po wybuchu wojny, odbył kampanią wrześniową, z której wrócił do Warszawy w październiku tego samego roku. Podczas okupacji pracował nadal w Instytucie w Warszawie zajmując się geologią karpacką. Wraz z innymi pracownikami zabezpieczał on materiały i zbiory Państwowego Instytutu Geologicznego. Podczas powstania warszawskiego, został we wrześniu wywieziony z kilkunastoosobową grupą pracowników PIG do obozu pracy w niemieckim Halle. Stąd wrócił do Polski w roku 1945 na jesieni.