Kazimierz Brodziński - historyk i literat

Apoteoza życia

Już we wczesnym okresie młodości, Kazimierz Brodziński zdradzał szczególne zamiłowanie do wiejskiej prostoty i życia pasterskiego. Apoteoza ta wkrótce poddana była bolesnej próbie. Albowiem już w latach 1809–1813, podczas toczonej wojny najezdnej polsko- austriackiej i okrutnych mordów dokonanych w wyniku jej trwania, wywołało to u Brodzińskiego głębokie przerażenie śmiercią, bestialstwem oraz cierpieniem moralnym i fizycznym. Wszystko to sprawiło, że poeta skupił się na wartościach religijnych i Osobie Boga.

Kult miłości do Ewangelii

Jego dojrzałą poezję zdominował kult do Ewangelii oraz do uczuć rodzinnych, gościnności, przyjaźni i ufności w Bożą opatrzność. Wiara w zmartwychwstanie, stanowić miała podstawę ludzkiej walki z rozpaczą. Na tej bazie powstały również filozoficzne teorie autora, wokół moralnego sensu idyllicznego życia.

Pochodzenie

Pochodził z niezamożnej rodziny szlacheckiej, wywodzącej się ze wsi Krółówka koło Bochni. Urodził się jako syn Jacka rządcy, a następnie dzierżawcy dóbr hrabiego Moszczyńskiego. Jego matką była Franciszka z Radzikowskich. W roku 1797, rozpoczął naukę w wiejskiej szkółce trywialnej w Lipnicy Murowanej. W roku 1800 przeszedł do szkoły tarnowskiej, a już po 3 latach trafił do tarnowskiego gimnazjum. W 1807 opublikował pierwsze swoje wiersze, w tomie poezji swojego brata Andrzeja. Poezja ta była wydana w Krakowie.

Duch polskiego bohatera

W latach 1809–1813 służył w stopniu porucznika, w armii Księstwa Warszawskiego. Walczył wraz z Księciem Wodzem w Lipsku, gdzie został ciężko ranny. W 1814 roku, zamieszkał w Warszawie, gdzie pracował jako sekretarz Dyrekcji Rządowej Teatru Narodowego. Był także nauczycielem języka polskiego w szkołach pijarskich i wykładowcą literatury na Królewskim Uniwersytecie Warszawskim, w latach 1823–1830 pełniąc funkcję I sekretarza tej uczelni.

Podróże

Uwielbiał on podróżować. Po wybuchu powstania listopadowego, był redaktorem powstańczych gazet, pracował też nad reorganizacją oświaty. Po upadku powstania, wyemigrował do Niemiec.