Eugenia Jadwiga Zeylandowa - lekarka i mikrobiolożka

Pochodzenie

Była to córka Eugeniusza Piaseckiego oraz Gizeli z Szelińskich. Najpierw uczyła się ona we lwowskiej szkole podstawowej, a następnie w w Zakopanem. Tam zdała maturę, a nastepnie dostała sie na Uniwersytet Jagielloński w Krakowie, by tam studować medycynę.

Już w niepodległej Polsce

W latach 1919 – 1921, Eugenia Jadwiga Zeylandowa studiowała też chemię na uniwersytecie w Poznaniu. Tytuł doktora wszechnauk lekarskich uzyskała w roku 1924. Od roku 1925, podjęła ona pracę naukową w Zakładzie Mikrobiologii Lekarskiej poznańskiego uniwersytetu. Odbyła także liczne podróże naukowe, przy okazji zwiedzając europejskie pracownie mikrobiologiczne.

Lata trzydzieste ubiegłego stulecia

W 1930 roku, Eugenia Jadwiga Zeylandowa uhonorowana została przez paryskie środowisko medyczne nagrodą im. Pannetiera. W 1931 roku natomiast, otrzymała srebrny medal Uniwersytetu Poznańskiego. Pracowała ona także w Centralnym Laboratorium Gruźliczym Szpitala Wojskowego.

Okres wojny

Wykładała na tajnych kompletach w okresie okupacji niemieckiej, na podziemnym Uniwersytecie Ziem Zachodnich. W 1945 roku, przeniosła się do Istebnej, ponieważ jej stan zdrowia wymagał czystego powietrza. Prawie do śmierci pracowała zawodowo, publikowała prace swoje naukowe, a także była zatrudniona w lokalnym laboratorium bakteriologicznym. Była pionierką szczepień przeciw gruźliczych.