Franciszek Barss - publicysta, tłumacz, przyjaciel i współpracownik Tadeusza Kościuszki

Pochodzenie

Był synem warszawskiego mieszczanina Piotra Pawła Barszcza. Pan Piotr był sekretarzem królewskiego pisarza sądów biskupich poznańskich i warszawskich. Matką zaś Franciszka była, pani Franciszka z Gaudzickich, żoną zaś jego była pani Ludwika z domu Rafałowicz. W młodości otrzymał staranne wykształcenie, dzięki któremu podjął pracę w warszawskiej palestrze jako obrońca sądowy osób niezamożnych.

Publicystyka Barssa

W swojej publicystyce występował on w obronie mieszczaństwa. Często też postulował o przyznanie mu praw publicznych. W roku 1789 związał się z prezydentem Warszawy Janem Dekertem. Był on wraz ze wspomnianym prezydentem organizatorem czarnej procesji, by na Sejmie Wielkim, coś ugrać dla Warszawy i warszawiaków.

Współautor uchwały

Był on szczególnie aktywny w latach 1788–1792, co się przekładało na okres Sejmu Czteroletniego. Zasłynął on także jako współautor uchwały sejmowej „Prawo miast" z dnia 18 kwietnia 1791 oraz, wraz z Hugonem Kołłątajem i Janem Dekertem.

Deputat stolicy

Po uchwaleniu Konstytucji 3 Maja, Barss został członkiem Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej. Został on też przy okazji wyznaczony deputatem stolicy i plenipotentem miast prowincji wielkopolskiej.

Wraz z Tadeuszem Kościuszko

Warto jest też podkreślić, iż Barss był przyjacielem i współpracownikiem Tadeusza Kościuszki. W trakcie przygotowań do powstania 1794 roku, został on mianowany delegatem Tadeusza Kościuszki w Paryżu. Miał on za zadanie, jako przedstawiciel Rady Najwyższej Narodowej, uzyskać pomoc finansową i polityczną od paryżan. Plan ten jednak się nie powiódł.

W armii napoleońskiej

W roku 1812, wyruszył z korpusem napoleońskim przeciwko Rosji. Zajmował się on dostawami żywności dla armii napoleońskiej. Tam prawdopodobnie zginął.