KONTAKT   I   REKLAMA   I   O NAS   I   NEWSLETTER   I   PRENUMERATA
Wtorek, 19 marca, 2024   I   01:44:38 AM EST   I   Aleksandryny, Józefa, Nicety
  1. Home
  2. >
  3. STYL ŻYCIA
  4. >
  5. Trochę historii

Adam Turno - polski oficer

Ewa Michałowska-Walkiewicz
12 listopada, 2021

Adam Turno - polski oficer
Adam Turno - polski oficer

Adam Turno, pieczętujący się herbem własnym urodził się dnia 12 listopada 1775 roku w Główczynie. Zmarł on w dniu 8 lutego 1851 roku w Objezierzu. Był to ziemianin, a przede wszystkim oficer armii Księstwa Warszawskiego i pamiętnikarz.

Rodzina

Był on synem Jana Turno i Korduli z Gorzeńskich oraz bratem Kazimierza, który służył Ojczyźnie w stopniu generała. W 1803 roku, Adam ożenił się z Urszulą Prusimską, z którą jak pisał w swoich pamiętnikach tak naprawdę nigdy nie był szczęśliwy. Miał on ze swoją żoną syna Wincentego, który był powstańcem listopadowym, a także córkę Aleksandrynę. Dzięki małżeństwu Wincentego z Heleną Kwilecką, rodzina Turno została dziedzicem Objezierza.

Wielkopolski salon literacki

Pałac państwa Turno, stał się jednym z wielkopolskich salonów literackich, w którym gościł Adam Mickiewicz, Wincenty Pol oraz Władysław Syrokomla. Córka pana Adama Aleksandryna Katarzyna zwana Adyną, była znana w Polsce i za granicą z uczucia jakim darzyła podróżnika Pawła Strzeleckiego. Z nim to przez bardzo długie lata korespondowała. Odurzona miłością do tego jedynego mężczyzny, nigdy nie wyszła za mąż.

Witał Napoleona

Adam Turno w 1806 roku, należał do wielkopolskiej gwardii honorowej, która witała Napoleona goszczącego w Polsce. Szybko wstąpił on do wojska Księstwa Warszawskiego. Za udział w wojnie z Austriakami, został odznaczony Krzyżem Złotym Virtuti Militari. Był on także szwoleżerem gwardii, gdzie doszedł ostatecznie do stopnia pułkownika.

Jako ekonom i zarządca

Swoimi dobrami gospodarował bardzo nieumiejętnie. Od lat pozostawał w kłopotach finansowych. Ostatecznie roztrwonił cały majątek i tylko korzystny ożenek syna Wincentego, pozwolił odbudować rodzinną fortunę. Przez kilkadziesiąt lat prowadził „Dziennik”, który zachowany do dziś w zbiorach Ossolineum, jest on wyjątkowym źródłem opisującym sposoby życia codziennego ziemiaństwa z I połowy XIX wieku.