Kazimierz Rzepka - śladami Ognika

Pochodzenie i rodzina

Kazimierz Rzepka, był synem Szczepana utrzymującego rodzinę z pracy na roli. Matką jego była Honorata z domu Solak. W domu otrzymał należyte patriotyczne wychowanie.

Pierwsze nauki

W latach 1930–1934 uczył się w Korpusie Kadetów w Rawiczu. Tam uzyskał maturę i kontynuował dalej naukę w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty w Komorowie. Po ukończeniu szkoły dostał przydział do 8 Pułku Piechoty Legionów, w którym objął dowództwo nad plutonem w 1 kompanii karabinów maszynowych I batalionu.

Bitwa obronna

We wrześniu 1939 roku, Rzepka walczył w macierzystym pułku jako dowódca 3 kompanii. Walczył też pod Iłżą i Cześnikami. Gdy jego kompania odpierała ataki niemieckie pod Pakosławiem niedaleko Iłży, jak relacjonuje to w pamiętnikach Jerzy Parzybut, Kazimierz Rzepka nakazał oddać honory pod pakosławskim pomnikiem Legionu Puławskiego, który toczył walki także z Niemcami w tym roku, w którym Kazimierz się urodził.

Gdy został ranny

Podczas walk obronnych w 1939 roku, Kazimierz Rzepka został ranny i trafił szybko do niewoli. Stamtąd zaś szybko uciekł, a już dnia 21 września przekroczył granicę polską kierując się na Węgry. Tam szybko został internowany. Po długich przesłuchaniach odzyskał wolność i trafił do Francji, gdzie został skierowany do 3 Pułku Piechoty, w którym dowodził 3 plutonem I batalionu. Brał udział w ciężkich walkach kampanii francuskiej. W czasie tych walk był czterokrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych. Był ranny w bitwie pod Lagerde, dlatego już dnia 25 czerwca 1940 roku dostał się do niewoli niemieckiej, przebywając w oflagu Dossel. W nastepnym roku, dnia 24 czerwca uciekł z obozu niemieckiego podziemnym tunelem. Po 6 tygodniach szukania kontaktu z polskimi siłami, natknął się na kolegów z 3 Pułku Grenadierów. Właśnie z nimi dotarł do Madrytu. Tam został aresztowany przez patrol żandarmerii i osadzony w obozie koncentracyjnym Miranda de Ebru.

Wielka ucieczka

W dniu 22 stycznia 1942 roku, wykorzystując zamieszanie w czasie obozowego meczu bokserskiego, zakopany przez kolegów w śmieciach, został wywieziony na taczce za druty obozowe. Dostał się w ten sposób do Portugalii, a stamtąd do Wielkiej Brytanii. Tam został przydzielony do 1 Samodzielnej Brygady Spadochronowej Stanisława Sosabowskiego. Po przeszkoleniu w dywersji, został zaprzysiężony 26 października 1942 roku w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza. Jako cichociemny, znów trafił w granice okupowanej Polski.

Zmarł nagle po ataku serca.