Alfreda Markowska - polska Romni

Młodość

Urodziła się w cygańskim taborze. W 1939 roku, na początku wojny mieszkała we Lwowie. Cygański tabor, nie wiedząc o tym przemieścił się wówczas na tereny zajęte przez Niemców. W 1941roku, w okolicach Białej Podlaskiej, Niemcy wymordowali jej rodzinę, w tym rodziców i rodzeństwo. Alfreda Markowska, której udało się przeżyć, osiedliła się w Rozwadowie, gdzie w roku 1942 wyszła za mąż.

W łódzkim getcie i w Beółżcu

Wkrótce małżonkowie zostali osadzeni w getcie w Lublinie, a następnie w Łodzi i Bełżcu. Zbieg okoliczności spowodował, że małżonkowie Markowscy uciekli z getta w Bełżcu. Powrócili zatem do Rozwadowa, a Alfreda Markowska została wówczas zatrudniona na kolei, uzyskując zaświadczenie o pracy chroniące ją przed łapankami.

Ratowanie dzieci

W tym okresie aktywnie zajęła się ratowaniem dzieci romskich i żydowskich z miejsc pogromów i transportów do obozów. Pozyskiwała ona dla nich kryjówki, uzyskiwała dla nich fałszywe dokumenty, a przede wszystkim ubranie i jedzenie. Szacuje się, że dzięki niej uratowano około pięćdziesięcioro dzieci romskich i żydowskich.

W Gorzowie Wielkopolskim

Po wojnie ostała osiedlona w Gorzowie Wielkopolskim. W roku 2006, za szczególne bohaterstwo i odwagę prezydent Lech Kaczyński odznaczył ją Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą. O Alfredzie Markowskiej został poświęcony film dokumentalny zatytułowany „Puri Daj”, w reżyserii Agnieszki Arnold.