Ignacy Harde - weteran powstania styczniowego

Ignacy Harde przyszedł na świat w dniu 1 lutego 1847 roku. Zmarł on natomiast dnia 27 października 1940 roku. Był to zasłużony porucznik weteran powstania styczniowego.

Pochodzenie

Pochodził z rodziny ziemiańskiej, mieszkającej w Woli Miłkowskiej. Udział w powstaniu rozpoczął od wstąpienia do partii Skowrońskiego, która organizowała się w Łodzi. W oddziale tym walczył w bitwie pod Dobrą, która rozegrała się 24 lutego 1863 roku.

Służba w oddziale kawalerii

Na przełomie lutego i marca został przyjęty do kawalerii będącej pod rozkazami Edmunda Taczanowskiego. W czasie powstania, brał udział we wszystkich bitwach i potyczkach oddziału Taczanowskiego. Był czterokrotnie ranny, pierwszy raz w rękę, w czasie bitwy pod Ignacewem.

Emigracja do Poznania

Po upadku powstania wyemigrował do Poznania. Po trzech miesiącach po ogłoszeniu amnestii, powrócił do Łodzi. Ożenił się tam z Emilią Wapińską, z którą miał czworo dzieci. Rodzina Harde zajmowała się produkcją mebli, w Łodzi mieli aż trzy fabryki.

Niepodległość Polski

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, Harde został awansowany do stopnia podporucznika Wojska Polskiego. Przed wybuchem II wojny światowej przeniósł się do swojego majątku pod Inowłodzem, gdzie zastała go okupacja niemiecka. W jego domu schronienie znajdowali żołnierze z oddziału Hubalczyków, czyli Henryka Dobrzańskiego.

Zmarł w 1940 roku, po kilku miesiącach choroby spowodowanej upadkiem z konia. W 1930 r. został odznaczony Krzyżem Niepodległości z Miecza.