Feliks Rylski - Major Wojsk Polskich

Pochodzenie i rodzina

Był synem Wojciecha herbu Ostoja i Katarzyny z Gębskich. W Wojsku Polskim, Feliks służył od 18 grudnia 1783 roku. Służbę swoją pełnił w 16 Regimencie Piechoty Koronnej.

Walcząc u boku Kościuszki

Był on uczestnikiem insurekcji kościuszkowskiej mającej miejsce w roku 1794, walcząc pod Maciejowicami i na warszawskiej Pradze. Podczas jednej z walk, dostał się on do niewoli rosyjskiej, z której został zwolniony po upływie czterech lat.

Po odzyskaniu wolności, przedostał się do Woch, gdzie wstąpił do Legionów. Tam służył jako porucznik.

Wojskowa służba

Walczył on już jako legionista w kampanii włoskiej pod Trebbią, Novi, bronił linii Varu, brał udział w oblężeniu Peschiery, Portoferrajo na Elbie i w bitwie pod Castel Franco. Wrócił do Polski po odbyciu kampanii w roku 1897 będąc odznaczony orderem Virtuti Militari. W Polsce służył jak kapitan wojsk Księstwa Warszawskiego. Był on szefem batalionu w Pułku 4 Batalionu Piechoty. Podczas tej służby był autorem wojskowych pamiętników, które w doskonały sposób opisywały zarówno uzbrojenie polskiego żołnierza jak też i sposób walki.

Kampania hiszpańska

Walczył on na wojnie, podczas której dowodził szturmem na Monbella. Odznaczony został orderem Legii Honorowej. W kampanii hiszpańskiej podczas wojen napoleońskich został ciężko ranny w bitwie narodów pod Lipskiem. Szybko jednak został odnaleziony na pobojowisku i po długiej rekonwalescencji wrócił do zdrowia.