Jacenty Sachowicz - polski malarz i konserwator

Rodzina

Był on synem Józefa i Katarzyny ze Śliwińskich, a tym samym starszym bratem miniaturzysty i fotografa Grzegorza. Kształcił się w Liceum w Warszawie, a następnie podjął studia w Oddziale Sztuk Pięknych Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego. Nauki pobierał od samego Antoniego Blanka.

Zamknięcie Uniwersytetu

Kontynuował Sachowicz swoją naukę także w trybie prywatnym po zamknięciu Uniwersytetu. W warszawskim Pałacu Kazimierzowskim w roku 1836, Jacenty Sachowicz prezentował swoje prace. Po tym ważnym w jego życiu wydarzeniu, wyjechał on do Drezna, gdzie zgłębiał studia malarskie. Po powrocie z Drezna zajmował się pracą twórczą, był autorem obrazów o tematyce religijnej oraz portretów i wizerunków Najświętszej Panny Maryi. Jego obrazy widnieją w kościołach katolickich po dzień dzisiejszy, zarówno w Kielcach jak też i w Szewnej w powiecie opatowskim.

Jako konserwator

Większą sławę i uznanie niż malarstwo, przyniosła mu praca konserwatora obrazów. Justynian Karnicki, z którym Sachowicz współpracował w Muzeum Sztuk Pięknych w Warszawie, nazwał go „pierwszym znawcą i najlepszym restauratorem na ziemi naszej”. Sachowicz odrestaurował ponad 2 tysiące obrazów, pochodzących z galerii Ogińskich, galerii Radziwiłłów w Nieborowie, wielu kościołów warszawskich, zbiorów galerii berlińskich i wiedeńskich. Konserwacja obrazów mieściła się również w ramach obowiązków Jacentego Sachowicza, który był na stanowisku kustosza Muzeum Sztuk Pięknych w Warszawie, na które został powołany. W celu organizacji muzeum zgodnie z najnowszymi światowymi trendami, Jacenty Sachowicz był delegowany na Wielką Wystawę Światową w Paryżu. Jako znawca zajmował się również wyceną zbiorów malarstwa. Był żonaty i miał dzieci.