Paweł Hajduk - major WP

Rodzina

Paweł Hajduk był synem Andrzeja i Katarzyny z domu Krępa. Przed wybuchem I wojny światowej należał do Związku Strzeleckiego. W czasie I wojny światowej służył w cesarsko-królewskiej Obronie Krajowej, gdzie ukończył szkołę oficerską. Dnia 1 października 1917 roku, Hajduk został mianowany chorążym rezerwy. Jego oddziałem macierzystym był Pułk Strzelców. Walczył on na froncie zachodnim i w Albanii, gdzie był ranny.

Rok 1918

W 1918 roku wstąpił na ochotnika Wojska Polskiego. Początkowo do Legii Oficerskiej w Krakowie, z którą brał udział w walkach o Przemyśl. Następnie został przydzielony do 8 pułku Piechoty Legionowej, z którym brał udział w walkach polsko- bolszewickich.

Stopień kapitana

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku i został zweryfikowany do stopnia kapitana ze starszeństwem. W 1927 roku został przeniesiony do KOP. Dnia 18 lutego 1928 roku, Hajduk awansował do stopnia majora ze starszeństwem i był dowódcą batalionu Snów. Służąc w Radomiu objął na stanowisko dowódcy batalionu.

1939 rok

Paweł Hajduk walczył w wojnie obronnej i dostał się do niewoli radzieckiej. Paweł Hajduk w 1940 roku został zamordowany przez NKWD w Charkowie. Figuruje on na Liście Straceń poz. 3509.