Korzkiewski zamek - Miejsce, gdzie straszy Romuald Wielki

Obszar Korzkiewskiego Parku Kulturowego, nie ogranicza się tylko do wzgórza zamkowego i parku w Korzkwi, ale obejmuje on całą wieś i okolicę. Na wzgórzu, gdzie znajduje się pradawny kościół znajdują się dróżki sprzyjające modlitwie, zadumie i kontemplacji. Na całym terenie wspomnianego parku, są wytyczone ścieżki i szlaki piesze bądź też i rowerowe. Wzdłuż tych tras będą też, zaaranżowane miejsca do odpoczynku dla turystów.

Punkty widokowe, lub miejsca ważne historycznie, oznaczać będą przydrożne kapliczki albo krzyże. Korzkiewski zamek, zapisany w starych źródłach historycznych, nosi miano warowni rycerskiej z XIV wieku. Dzięki pasjonatom dawnych dziejów tego zamku, powraca on powoli do swojej świetności. W znacznym stopniu już odbudowany zamek, mieścić będzie mini muzeum, rekonstrukcję dworskiej kuchni, restaurację, hotel, a także sale wielofunkcyjne. Leżący u stóp zamku dziewiętnastowieczny zespół parkowy z dobrze zachowanymi stanowiskami starodrzewia, coraz pełniej służy okolicznym mieszkańcom jak i gościom, którzy licznie tu przyjeżdżają.

Jeszcze przed II wojną światową, w korzkiewskim parku stał dwór szlachecki, w którym to spotykali się tajemnych schadzkach Anna i Mikołaj, mieszkańcy Korzkwi. Podobno źli ludzie, gdy wypatrzyli parę kochanków, podłożyli tam ogień, który strawił prawie cały budynek dworski. Dziś zostały po nim zaledwie zarysy fundamentów. Obecny właściciel tego kompleksu, zamierza zrekonstruować ten budynek (na podstawie zachowanych planów, ikonografii i badań fundamentów). W planach jest także odbudowa rozebranych budynków browaru i austerii oraz uratowanie starych, nielicznych już chałup i stworzenie miniskansenu na tyłach wspomnianego parku. Obok zamku, znajduje się kamieniołom, w którym stracił życie Romuald Wielki, uwodząc żonę pana na korzkiewskim zamku.

Podobno w każdą noc, widać jego ducha, który nawołuje wszystkich, aby porzucili swoje nielegalne związki partnerskie. Po wschodniej stronie zamku były kiedyś stawy, w których hodowane były najlepsze gatunki polskiego karpia. Zachowały się tylko wgłębienia w terenie i stare fotografie.



Ewa Michałowska Walkiewicz