Ignacy Pietraszewski - postrach cara i cesarza

Życie i praca
Urodził się w rodzinie Baltazara i Barbary (z domu Ciecierskiej) Pietruszyńskich. Po śmierci ojca i powtórnym zamążpójściu matki, w 10 roku życia Ignaś przeprowadził się do Grodna, gdzie pozostawał pod opieką swoich wujów, Jana i Antoniego Ciecierskich. Przebywali tam także jego dwaj starsi bracia, którzy zmienili nazwisko na Pietraszewscy. Do tego postanowienia, zmusili bracia także małego Ignacego. Tam w latach 1807–1813, Ignacy uczęszczał do gimnazjum dominikańskiego, a rodzina skłaniała go do tego, aby po ukończeniu gimnazjum wstąpił do zakonu dominikanów, jednakże stanowczo odmówił, chcąc kształcić się dalej. Wskutek tego postanowienia, rodzina odmówiła mu dalszego wsparcia, przez co sam musiał zadbać o własne utrzymanie.

Praca guwernera
Przez kilka lat pracował jako guwerner i dopiero po zgromadzeniu pewnych oszczędności, Ignacy mógł przenieść się na wileński uniwersytet na wydział literacki. Tam uczęszczał na wykłady profesora Munnicha nauczającego podstaw języków perskiego i arabskiego.

Wyjazd do Petersburga
W 1826 roku, Pietraszewski wyjechał do Petersburga, gdzie w tamtejszym instytucie języków wschodnich wykładał profesor Sękowski, autor głośnego w tamtym czasie dzieła pt. Collectanea z dziejopisów tureckich rzeczy do historii polskiej służących. Dzięki własnej pracowitości, Ignacy został stypendystą w instytucie języków wschodnich i otrzymał posadę w ministerstwie spraw wewnętrznych. Z czasem wyjechał on do Konstantynopola, gdzie pełnił funkcję dragomana. Tam też zrodziło się jego zamiłowanie do zbierania wschodnich monet. Odtąd piastował szereg stanowisk dyplomatycznych. W roku 1840, wezwano go ponownie do Petersburga, gdzie objął posadę w ministerstwie spraw zagranicznych.

Historia jego kolekcji
Po wystawieniu swojej kolekcji monet na Międzynarodowym Kongresie Filologów w Dreźnie w 1844 roku zrozumiał, że sprzedając ją zdobędzie zacną fortunkę. W międzyczasie w roku 1847 powrócił do Berlina, a na Uniwersytecie Berlińskim objął posadę wykładowcy języków wschodnich.

W Petersburgu pokazał on swoją kolekcję carowi. Ten się zdumiał, gdyż były tam carskie imperiały z polskim symbolem. Car od tej pory nie był życzliwy Pietraszewskiemu. Ignacy zatem, postanowił wyjechać do Berlina, ale tam cesarz zobaczył w jego kolekcji monety cesarskie, które także zawierały symbole słowiańskie. Rozsierdzony cesarz wygoił z Berlina Ignacego.

Czasopisma Ignacego
W Berlinie, Ignacy wydał jeszcze kilka pism dotyczących jego pracy jako numizmatyka i orientalisty. Zmarł jak donoszą różne źródła historyczne, z niewyjaśnionych przyczyn.

Ewa Michałowska-Walkiewicz
Dziennik Polonijny
Polska