Leszek Kołakowski - Poland - US, na radomskiej wystawie poświęconej Leszkowi Kołakowskiemu

Kim był
Leszek Kołakowski, był ojcem Agnieszki Kołakowskiej i synem Jerzego Juliana Kołakowskiego, działacza społecznego i oświatowego. Lata dzieciństwa, spędził on w Radomiu i Łodzi, gdzie mieszkał do września 1939 roku. Wychowywany był on przez ojca, gdyż matka Leszka Kołakowskiego zmarła gdy miał on 3 lata. Od wybuchu II wojny światowej do 1942 roku, mieszkał we wsi Skórnice a potem rodzina ta wyjechała do Warszawy.

Z Żydami pod jednym dachem
Mieszkał on w warszawskim mieszkaniu, z ratowanymi przez Irenę Sendlerową Żydami. W 1943 roku, ojciec Leszka Kołakowskiego został aresztowany przez Gestapo i zabity w murach warszawskiego Pawiaka. Po śmierci ojca, Leszek Kołakowski pozostawał pod opieką ciotki mieszkającej na Żoliborzu, a następnie mieszkał na Saskiej Kępie. Pod koniec okupacji Leszek Kołakowski zdał małą maturę, częściowo w Warszawie, a częściowo w Radomiu. Kołakowski już w młodzieńczych latach deklarował się jako „bezwyznaniowy”. Po wojnie przeniósł się do Łodzi, gdzie rozpoczął studia na tamtejszym uniwersytecie. W 1949 roku, wraz z żoną Tamarą z domu Dynenson, z wykształcenia psychiatrą, przeniósł się on do Warszawy.

Studia filozoficzne
W roku 1957, Leszek został redaktorem naczelnym „Studiów Filozoficznych”. Oprócz publikowanych tam tekstów filozoficznych, spod jego pióra wyszły również utwory o charakterze literackim, choć również poruszające tematykę filozoficzną. Były to na przykład „Bajki z królestwa Lailonii dla dużych i małych”. Podobny charakter mają także takie utwory literackie takie jak „Rozmowy z Diabłem”. W przypowiastkach i bajkach, Kołakowski w przystępnej literacko formie, analizuje zagadnienia i paradoksy filozoficzne lub przedstawia dyskusje pomiędzy różnymi szkołami i doktrynami polityczno - religijnymi.
Warto jest zatem przypomnieć sobie tę zasłużoną w dziejach polskiej kultury postać.

Ewa Michałowska-Walkiewicz
Dziennik Polonijny
Polska