Olga Boznańska - Największa młodopolska malarka

Olga, była córką Adama Nowiny Boznańskiego i Eugenii Mondan. Adam Boznański był inżynierem. Ukończył politechnikę w Wiedniu. Eugenia Mondan była Francuzką. Interesowała się grafiką ołówkową i rysunkiem.

Olga Boznańska od najmłodszych lat uczyła się rysunku, pod bacznym okiem matki. Malarstwa uczyła się natomiast u Antoniego Piotrkowskiego, a następnie na Kursach Malarskich imienia Adriana Baranieckiego w Krakowie.

W 1886 roku, Olga celem podszlifowania swoich umiejętności wyjeżdża kontynuować naukę do Niemiec. Jako kobieta nie ma możliwości wstępu do Akademii Sztuk Pięknych, kształci się więc w prywatnych, monachijskich szkołach Karla Kricheldorfa i Wilhelma Dürra. W 1892 roku umiera jej matka, a jedyna siostra zaczyna cierpieć na chorobę psychiczną.

W 1896 roku, Olga rezygnuje z nauczycieli i postanawia otworzyć własną pracownię. W tym czasie zaczyna wystawiać swoje prace w większych miastach Europy. Dwa lata później pojawiły się pierwsze jej zauważalne sukcesy. Za namalowany portret malarza Pawła Nauena, Boznańska otrzymuje z rąk arcyksięcia Karola Ludwika w Wiedniu złoty medal. W 1896 roku, jury paryskiego Societe des Beaux-Arts, przyjęło na wystawę klika jej obrazów. Po ostatnich sukcesach, dostaje nawet propozycję objęcia katedry malarstwa na wydziale kobiet w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, którą odrzuca.

W 1898 roku, Olga przeprowadziła się na stałe do Francji. W tym też roku została członkiem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”. W 1900 roku, na wystawie w New Gallery w Londynie dostała złoty medal i znaczące na forum europejskiego malarstwa, wyróżnienie. Mimo malarskich zaszczytów i splendorów, nie odnosi ona sukcesów w życiu osobistym. W tym roku następuje zerwanie długoletniego narzeczeństwa z malarzem Józefem Czajkowskim.

W 1906 roku, umarł jej ojciec. Rok później Carnegie Institute w Pittsburghu przyznała jej srebrny medal za całokształt artystyczny. W 1914 roku, warszawska Szkoła Sztuk Pięknych proponuje jej stanowisko profesora, ale w tym momencie jej sława powoli malała. Propozycję tę ponownie odrzuca. Miała coraz mniej zamówień na portrety, głównym jej źródłem utrzymania stał się czynsz z krakowskiej kamienicy odziedziczonej po rodzicach. W 1932 roku, po raz ostatni przyjeżdża do Krakowa. W 1937 roku, na Wystawie Światowej w Paryżu, otrzymuje ona Grand Prix. Na weneckim Bienale zorganizowanym w 1938 roku, Boznańska sprzedała pięć obrazów, było to poczytywane jako wielki jej sukces. Dwa lata później umiera w zapomnieniu.

EWA MICHAŁOWSKA WALKIEWICZ