Józef Brandt z Warszawy. Malarz scen rodzajowo - batalistycznych

Jego obrazy, przedstawiały zawsze sceny walk i bitew, które były przykładem męstwa Polaków, walczących o swoją niepodległość. Jego kontrowersyjne nazwisko, sugerowało wielu ludziom jego niemieckie pochodzenie, co było oczywistą nieprawdą. Zatem ten wielki Polak, przedstawiał się jako Józef Brandt z Warszawy.

Józef Brandt, podjął studia w Paryżu, jednak od 1862 kontynuował on naukę w Monachium u F. Adama i K. Piloty\'ego. Od roku 1875, w Monachium prowadził prywatną szkołę malarską, a nawet został on przywódcą Monachijskiej Szkoły Malarstwa Polskiego, z którą związani byli Aleksander Gierymski, Tadeusz Ajdukiewicz, czy też Wojciech Kossak.

Tworzył on głównie obrazy batalistyczne osnute na tle walk kozacko-tatarskich, a także wojen szwedzkich rozgrywających się w siedemnastym wieku. Upamiętniał on na nich wielkich polskich bohaterów, takich jak Jana III Sobieskiego, Karola Chodkiewicza, czy też konfederatów barskich.

Twórczość Brandta, cechuje literackie ujęcie tematu, realizm szczegółów, swobodna kompozycja i mistrzowskie oddanie ruchu. Do roku 1880, koloryt zawarty w jego malarstwie, utrzymany jest w tonacji brunatnej. Józef Brandt, wywarł silny wpływ na malarstwo polskie. Jak opowiada zwiedzającym jego pielesze w Orońsku pan Michał Grabowski, każdy jego obraz był po mistrzowsku dopracowany, by spod jego rąk mógł wyjść prawdziwy majstersztyk.

W roku 1877, Józef Brandt ożenił się z Heleną z Woyciechowskich Pruszakową, właścicielką wsi Orońsko, leżącą nieopodal Radomia. Tutaj właśnie, tworzył przez większą część życia, spędzając sezony wiosenno - letnie, otoczony rodziną oraz licznie odwiedzającymi go przyjaciółmi.

Ewa Michałowska Walkiewicz