Ignacy Jan Skorupka

Był on księdzem wyznania rzymsko - katolickiego. Rodzina Ignacego,  pochodziła ze szlachty zagrodowej z Podlasia. Dziadek jego przeniósł się do Warszawy w 1877 roku, po represjach popowstaniowych.  Ignacy był najstarszym synem Adama Skorupki, urzędnika towarzystwa ubezpieczeniowego w Warszawie i Eleonory z Pomińskich, córki powstańca z 1863 roku.

Młodszym bratem Ignacego, był znany działacz harcerski okresu międzywojennego, harcmistrz Kazimierz, który zginął w czasie II wojny światowej. Ignacy Skorupka, z zamiłowania był ogrodnikiem. Swój wolny czas, spędzał on w parafialnym ogrodzie, gdzie między innymi rosły jego ulubione róże.

Ignacy Skorupka od roku 1902, uczył się w gimnazjum Pawła Chrzanowskiego. W roku 1907, wstąpił on do Niższego Seminarium Duchownego w Przasnyszu. Następnie wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Warszawie.  W roku 1914, Ignacy wstąpił do Akademii Duchownej w Piotrogrodzie. Rozmiłowany w literaturze polskiej, zaraz po przyjeździe do Akademii zainicjował powstanie kółka literackiego „Polonia", gdzie wygłaszał w nim odczyty, o Warszawie w poezji.
W roku 1818, młody Ignacy został proboszczem na parafii w Klinikach. Tutaj też, prowadził tajną polską drużynę harcerską, tam właśnie na jego ręce młodszy brat Kazimierz złożył przyrzeczenie harcerskie. Ponadto, w miejscowym gimnazjum wykładał on religię, język polski, łaciński i grecki. Zorganizował szkołę początkową dla dzieci polskich, a także teatr amatorski. Był organizatorem polskich towarzystw opiekuńczych i nieformalnym przywódcą dwutysięcznej grupy Polaków, wyrzuconych przez wojnę z Polski i osiadłych w Klinikach.

Ksiądz Skorupka, z czasem został przeniesiony przez władze kościelne do Warszawy i objął tam stanowisko notariusza i archiwisty. W początku lipca 1920 roku, Ignacy wystąpił do władz kościelnych o zgodę na objęcie funkcji kapelana wojskowego. Najpierw odmówiono mu i dopiero poparcie biskupa polowego Wojska Polskiego Stanisława Galla, przyczyniło się do zgody na jego prośbę. Gdy rozpoczęła się bitwa warszawska, potocznie zwana Cudem nad Wisłą, polski batalion dotarł do wsi Ossów dnia 14 sierpnia 1920 roku.

Ignacy ruszył do boju przeciwko nacierającym bolszewikom, wraz z oddziałami polskiego wojska. On to błogosławił polskich żołnierzy, toteż w geście błogosławienia ich, poniósł śmierć z ręki rosyjskiego wroga, dnia 14 sierpnia pamiętnego roku. Ciało księdza Skorupki, spoczęło na Powązkach z udziałem najwyższego duchowieństwa oraz przedstawicieli rządu i generalicji. Generał Józef Haller, udekorował trumnę Ignacego Skorupki nadanym pośmiertnie Krzyżem Virtuti Militari V klasy.

EWA MICHAŁOWSKA WALKIEWICZ