Jedlina-Zdrój - Bad Charlottenbrunn

Z trzynastego wieku

Najstarsze zapiski historyczne mówiące nam o tym miejscu, pochodzą z XIII wieku. Chodziło w nich o uiszczane podatki handlowe. Nazwa tego niezwykłego miejsca wywodzi się od rosnących tutaj wtedy wspaniałych lasów z przewagą jodeł. Niegdyś była tu założona osada drwali, która należała do księcia świdnicko-jaworskiego Bolka I.

Szesnaste stulecie

W XVI wieku odkryto tu pierwsze źródła zdrowotnej wody mineralnej, zaś w XVIII stuleciu uznano je za wyjątkowo lecznicze. Zatem zaczęto korzystać z nich na większą skalę, lecząc prawie wszystkie ludzkie przypadłości. Dokładnie w 1723 roku osada ta stała się uzdrowiskiem. Źródło wspaniałych wód leczniczych, nazwano Charlotta od imienia żony Hansa Christophera barona von Seher-Thoss, który w osiemnastym stuleciu był właścicielem Jedliny.

Tkactwo i sukiennictwo

Oprócz kurortów i sanatoriów, miasto to zasłynęło w całej okolicy z tkactwa i sukiennictwa. Od tego czasu, wyrabiano tu właśnie płótno lniane białe i paździerzowe w kolorze kawowym. W 1740 roku, miasto Jedlina otrzymało tak zwany przywilej targowy. Handlowano tu głównie wspomnianym suknem jak też i końmi i bydłem rogatym. Od roku 1813 nastąpił tu szczególny rozwój działalności leczniczej. Oprócz stosowania wód mineralnych, uskuteczniano na szeroką skalę leczenie owczym i kozim mlekiem. W 1846 roku, powstał tu park zdrojowy, mały ogród botaniczny oraz muzeum mineralogiczne. W 1884 roku, uzdrowisko nabyła gmina i od tego czasu rozwój i działalność podporządkowano lokalnej gospodarce.

Poczta i telegraf

W 1900 roku Jedlina-Zdrój miała już na swoim terenie pocztę z telegrafem, która do dnia dzisiejszego istnieje przy ulicy Warszawskiej 6. Domy Jedliny, miały instalację wodociągową, a niektóre z nich w rurach posiadały naturalnie gazowaną wodę mineralną. W latach 1902–1903 położono twardą nawierzchnię kamienną na ulicach Jedliny, a także zamontowano tu oświetlenie gazowe, zaś w uzdrowisku elektryczne. Miejscowość jak widać przeżywała swój okres świetności. Znana była na całym Dolnym Śląsku jako uzdrowisko z szeroką działalnością kulturalną i rozrywkową.

Hotele i pensjonaty

Oprócz domów uzdrowiskowych, funkcjonowały tu liczne hotele, pensjonaty oraz domy gościnne. Najbardziej znana jest tutaj „Szwajcarka” wybudowana w XIX wieku. Oferowała ona kurację mleczną, kasztany jadalne i odpoczynek w parku ze starymi drzewostanami. W wyniku prac górniczych źródła i szczawy alkaliczne, z biegiem czasu zanikły. Wodę zaczęto czerpać w pobliskiej Szczawnie.

Stara dzwonnica

Z 1910 roku pochodzi istniejąca tu do dziś drewniana remiza strażacka, posiadająca dzwonnicę. Można też i teraz podziwiać piękną Willę Sans-Souci, która kiedyś należała do lekarza uzdrowiskowego. Jest tutaj też okazały zespół pałacowy, którego wejścia strzegą kamienne lwy. W dzielnicy Kamieńsk na wzgórzu, stoi kościółek wybudowany w stylu budownictwa alpejskiego. W Jedlinie-Zdroju zachowały się także budowle w stylu neoklasycyzmu berlińskiego z misternymi ażurowymi balkonami.