Dionizy Feliks Czachowski - rekonstrukcja bitwy powstańczej oddziału Czachowskiego

Majątek po babce

Gdy Dionizy odziedziczył w roku 1839 po swej babce Katarzynie z Humięckich Czachowskiej majątek Worobijówkę położoną na Ukrainie, postanowił przenieść się tam z całą rodziną, czyli z żoną oraz z trzema córkami Józefą, Marianną i Julią, a także z synem Karolem. W Worobijówce przyszły na świat kolejne dzieci pana Dionizego, którym było na imię Klementyna, Adolf i Eufemia.

Posiadając ogromną fortunę

Dionizy Czachowski owdowiał w 1849 roku, a posiadając ogromną fortunę, przeniósł się w roku 1860 do województwa sandomierskiego. W okresie manifestacyjnym, czyli tuż przed wybuchem powstania styczniowego, należał on do organizacji narodowej. W przewidywaniu orężnej walki, Dionizy Czachowski nabył od Rosjan kilka gorszych koni. Konie te nauczone szybkiej zwrotności w boju, były dla powstania cennym nabytkiem.

„Gdy uderzyła godzina czynu”

Gdy wybuchło powstanie styczniowe, Czachowski wyruszył na punkt zborny, który rezydował na Świętym Krzyżu. Tam pomógł organizować się oddziałowi Prędowskiego. Wrodzona odwaga Czachowskiego, a przede wszystkim znajomość terenu oraz nieugięta wola walki kwalifikowały go do objęcia stanowiska dowódcy. Pod rozkazami Langiewicza, był on szefem sztabu powstańczego.

Na terenie Sandomierza

Oddział Dionizego Czachowskiego, został sformowany na terenie Sandomierza. Oddział ten, przez długi czas obozował w lesie niedaleko Iłży. Powstańcy właśnie tu założyli obóz, ponieważ do nich był utrudniony dostęp wroga. W kwietniu roku 1863, oddział Czachowskiego liczył 389 powstańców. Po stoczeniu zwycięskiej bitwy pod Stefankowem, Dionizy Czachowski wraz z dowódcami poszczególnych oddziałów: Janem Markowskim i Władysławem Eminowiczem, postanowili rozdzielić swoje wojska, wobec dużej przewagi wroga.

Niedaleko Wierzbnika

W dniu 24 kwietnia 1863 roku, niedaleko Wierzbnika dragoni kozaccy zaatakowali straż tylną oddziału Łopackiego oraz jazdę Tomasza Stamirowskiego. Polacy bez trudu odparli wówczas rosyjski atak. Dionizy Czachowski w takim razie rozwinął tyralierę i ruszył na Moskali. Bardzo wielu Rosjan wzięto do niewoli, ale najważniejsze było to, że Polacy i tym razem pokonali wroga.

Ostatnia walka Czachowskiego rozegrała się w dniu 6 listopada 1863 roku, na błoniach Jaworu Soleckiego. Tam ten wielki Polak i dowódca powstańczy poległ, za wolną Ojczyznę. Dzięki Stowarzyszeniu Rekonstrukcji Historycznej 4 Pułku Piechoty Legionów w Kielcach Nasi Czytelnicy mogą na zdjęciach zobaczyć przebieg wspomnianej bitwy.