Zamek Prezydentów II RP - apartamenty prezydentów

Po roku 1926

Po 1926 roku, prezydent Ignacy Mościcki zdecydował nie tylko urzędować, ale także mieszkać w zamkowych apartamentach. Przez kolejne 13 lat do Zamku przybywali dyplomaci i głowy różnych państw, gdzie odbywały się polityczne spotkania i prywatne audiencje. Zamek wtedy był symbolem idei niepodległego państwa polskiego i wizytówką jego najwyższych władz.

Po wojnie

Odbudowa Zamku po zniszczeniach wojennych, ze względu na panujący wówczas komunizm nie przewidywała odtworzenia apartamentów prezydenckich. W latach 90. XX stulecia, na II piętrze Zamku czasowo funkcjonowała przestrzeń poświęcona Prezydentom II RP i polskim Władzom na Uchodźstwie.

Gabinet Prezydenta Ignacego Mościckiego (1926–1939)

Wnętrze to symbolicznie przypomina międzywojenny, prezydencki okres w historii Zamku. Sercem apartamentu głowy państwa był gabinet, w którym przyjmował kolejnych premierów i ministrów, gości zagranicznych i delegacje krajowe. Na rzecz prezydenta pracowały na Zamku dwie kancelarie: cywilna i wojskowa.

Gabinet Władz Polskich na Uchodźstwie (1939–1991)

Pomieszczenie to nawiązuje do Siedziby Władz Polskich na Uchodźstwie, która od 1940 roku znajdowała się w Londynie. W gabinecie tym prezentowane są pamiątki przekazane z londyńskiej siedziby. Są nimi mianowicie umeblowanie prezydenckiego pokoju z kompletem portretów sześciu prezydentów: Władysława Raczkiewicza, Augusta Zaleskiego, Stanisława Ostrowskiego, Edwarda Raczyńskiego, Kazimierza Sabata i Ryszarda Kaczorowskiego. Znajdują się tutaj także pieczęcie oraz fragmenty prezydenckich zastaw stołowych pochodzących z przedwojennego Zamku. Na uwagę zasługują również kobierce wykonane w latach 1943–1944 w Isfahanie przez Polki, którym udało się wydostać z ZSRR.