KONTAKT   I   REKLAMA   I   O NAS   I   NEWSLETTER   I   PRENUMERATA
Czwartek, 28 marca, 2024   I   06:50:40 PM EST   I   Anieli, Kasrota, Soni
  1. Home
  2. >
  3. STYL ŻYCIA
  4. >
  5. Trochę historii

Akordeon - aerofon z regionu świętokrzyskiego

Ewa Michałowska-Walkiewicz
03 czerwca, 2021

Akordeon - aerofon z regionu świętokrzyskiego

Nasza Redakcja została zaproszona do Stawu Kunowskiego, by tam posłuchać szeregu ciekawostek dotyczących akordeonu i gry na tym już często zapomnianym instrumencie muzycznym. Tych jakże interesujących informacji, udzielił nam pan Marian Kryśkiewicz, specjalista muzyki akordeonowej.

Czym jest akordeon

Akordeon to instrument muzyczny, zaliczany do grupy aerofonów. Jest on rodzajem harmonii, która jest oparta na szeregu stroików przelotowych. Jak mówił nam pan Marian, prąd powietrza wytworzony przez ręcznie poruszany miech, wprawia w drganie wspomniane stroiki wywołując dźwięk. Początkowo działał on przy użyciu miechów nożnych, które z czasem zostały zastąpione przez wygodniejszy dla osoby grającej miech ręczny. Instrument ten z prawej strony ma stosowną klawiaturę lub guziki.

Chiński wynalazek

Stroik przelotowy zastosowany w akordeonie, znany był już prawie 3000 lat p.n.e. w Chinach. Tam podobny instrument nosił nazwę „szeng”. Szeng zewnętrznie nawiązywał do kształtu legendarnego ptaka feniksa.

- W latach 1770-1750 Bernhard Eschenbach wraz z budowniczym fortepianów Casparem Schlimbachem, zbudował instrument o nazwie eolina. Był to instrument z klawiaturą obejmującą ponad 3 oktawy, pod którą znajdowały się dwa miechy obsługiwane kolanami - relacjonuje pan Marian.

- Christian Friedrich Ludwig zbudował w 1822 roku eolinę, czyli ręczną zaopatrzoną w miech harmonię. Najważniejszym wynalazkiem w tym urządzeniu było wykorzystanie przepływu powietrza z obu kierunków, oczywiście wydobywane z pracy miecha - opowiada artysta ze Stawu Kunowskiego.

- W 1829 roku w Wiedniu budowniczy organów Cyrill Demian oraz jego synowie Carl i Guido, opatentowali instrument o nazwie accordion. Budowniczowie jako najważniejszą cechę instrumentu podali możliwość gry akordami, stąd jego właściwa nazwa. Sposób gry i trzymania instrumentu był odmienny od obecnego. Prawą ręką trzymano miech, kciuk lewej ręki wkładano w skórzany pasek przymocowany do gryfu. Miech pracował wertykalnie. Pozostałe palce lewej ręki obsługiwały klawisze - mówi pan Marian Kryśkiewicz.