Antoni Aleksander Mirecki - polski wirtuoz

Lata młodości

Urodził się w roku 1809 w Chrzanowie, ale od dzieciństwa mieszkał wraz z rodzicami w Krakowie. Tutaj też uczył się gry na skrzypcach. W roku 1826 Mirecki wyjechał do Warszawy, gdzie wstąpił do Szkoły Podchorążych. Brał on czynny udział w powstaniu listopadowym, podczas którego odznaczył się heroiczną obroną miasta Warszawy.

Przymusowa emigracja

Po upadku powstania udał się na emigrację do Francji. Uczestniczył tam w życiu politycznym Wielkiej Emigracji. Był on członkiem stronnictwa księcia Czartoryskiego. Na początku lat czterdziestych XIX stulecia, wyjechał na południe Francji i osiedlił się najpierw w Pau potem w Tarbes. Tam właśnie, zarabiał na życie jako nauczyciel muzyki. W dniu 28 października 1844 roku pojął za żonę hugenotkę Marię Zelinne Larramat, z którą miał troje dzieci. W roku 1857 Mirecki objął stanowisko pierwszego skrzypka w konserwatorium w Bordeaux, dokąd przeprowadził się wraz z rodziną i gdzie mieszkał aż do przejścia na emeryturę.

Okres hiszpański w życiu Mireckiego

Mirecki przyjaźnił się ze znanymi skrzypkami francuskimi. Pod ich wpływem zaczął kształcić swych synów na muzyków. W roku 1881 wyjechał wraz z żoną do Madrytu, gdzie zamieszkali u sławnego już wówczas syna Victora. Mirecki zmarł 18 listopada 1882 roku i został pochowany w stolicy Hiszpanii.