Jan Paweł Łuszczewski - polski polityk Księstwa Warszawskiego

Rodzina i pochodzenie
Był on synem Waleriana, starosty sochaczewskiego. Uczył się w szkołach pijarskich w Warszawie. Był on także sekretarzem Gabinetu Jego Królewskiej Mości. Od roku 1784, piastował on stanowisko starosty sochaczewskiego. W latach 1788- 89, Łuszczewski był królewskim sekretarzem sejmowym i sekretarzem skonfederowanych prowincji koronnych w czasie Sejmu Wielkiego.

Diariusz Sejmowy
Jako pierwszy sekretarz Sejmu Czteroletniego, wydał czterotomowy Diariusz Sejmowy, zawierający 71 początkowych sesji sejmu od dnia otwarcia, do dnia 6 III 1789 roku. W dniu 2 maja 1791 roku, podpisał on wówczas asekurację, w której zobowiązał się do popierania projektu Ustawy Rządowej. Po zawieszeniu obrad sejmu w 1792 roku, materiały kancelarii sejmowej pozostały pod opieką sekretarzy sejmu. W 1808 roku, Jan Łuszczewski przekazał je Stanisławowi Staszicowi, który umieścił je w bibliotece Towarzystwa Przyjaciół Nauk.

Entuzjasta konstytucyjny
Łuszczewski był członkiem Stronnictwa Patriotycznego, a co się z tym wiąże Konstytucji Rządowej. Popierał ją m.in. w mowach, wygłaszanych w Senacie. Był on jednym z 83 sygnatariuszy Asekuracyi, zobowiązującej do popierania w sejmie projektu Ustawy Rządowej z dnia 2 V 1791 roku. Dnia 29 kwietnia 1791 roku, Łuszczewski przyjął obywatelstwo miejskie na warszawskim Ratuszu.

W Strugach
Po trzecim rozbiorze naszej Ojczyzny, osiadł on w majątku Strugi pod Sochaczewem, zajmując się gospodarką rolną. Od 1800 roku, był członkiem Towarzystwa Warszawskiego Przyjaciół Nauk, któremu m.in. przekazał swe materiały z czasów Sejmu Czteroletniego. W roku 1806, Łuszczewski zadeklarował się jako zwolennik Napoleona. W rok później został mianowany Ministrem Spraw Wewnętrznych Księstwa Warszawskiego. Na tym stanowisku, zorganizował administrację terenową, opracowując najważniejsze instrukcje. Zorganizował on bowiem akcję ustalania wierzytelności pruskich, bronił Księstwa przed nieuzasadnionymi roszczeniami ze strony Prus i Francji, dążył do logicznej organizacji swego ministerium, tworząc Dyrekcję Generalną Dóbr Lasów Narodowych. Jednak nie cieszył się dobrą opinią współobywateli, m.in. ze względu na konflikt z hierarchią duchowną. W roku 1809, został kawalerem Orderu Świętego Stanisława. Żonaty był dwukrotnie: z Aleksandrą z Cieciszowskich i Ewą z Orsettich. Zmarł dnia 4 lipca 1812 roku i został pochowany został w kościele Kapucynów w Warszawie. Miał trzech synów i dwie córki.

Ewa Michałowska-Walkiewicz
Dziennik Polonijny
Polska