Kazimierz Dłuski - lekarz i socjalista

Przynależność socjalistyczna
Podczas studiów na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim, w roku 1877 wstąpił do organizowanego tam kółka socjalistycznego. W 1878 roku, udał się na przymusową emigrację do Szwajcarii, gdzie zetknął się z przebywającymi tam polskimi działaczami politycznymi. Swoje poglądy polityczne, publikował w piśmie socjalistycznym Równość. W październiku 1881 roku, Kazimierz Dłuski brał udział w zjeździe delegatów partii i grup socjalistycznych w Coire, gdzie rozpatrywano kwestię zorganizowania nowej Międzynarodówki, zastępował tam Ludwika Waryńskiego. W październiku roku 1882, Dłuski udał się do Francji, gdzie miał skontaktować się z Karolem Marksem. Kazimierz Dłuski pozostał w Paryżu, gdzie ukończył kierunki nauk politycznych i medycynę. Paryskie mieszkanie Dłuskich było otwarte dla emigrantów politycznych z Polski, ich gośćmi był Stanisław Wojciechowski jak też i Ignacy Mościcki.

Powrót do kraju
Po powrocie do kraju w 1902 roku, stworzył on w Zakopanem sanatorium dla ludzi z chorobami płuc. Zajął się też on działalnością w Warszawskim Towarzystwie Przeciwgruźliczym, a także w Szkolnej Lidze Przeciwgruźliczej, Towarzystwie Zwalczania Raka i Związku Walki z Alkoholizmem. Był członkiem Obywatelskiego Komitetu Wykonawczego Obrony Państwa w 1920 roku. Wraz z żoną Bronisławą, starszą siostrą Marii Skłodowskiej, która również była lekarzem, Dłuski otworzył w podwarszawskim Aninie prewentorium przeciwgruźlicze. Nabyli także majątek w Warszawie, który w roku 1922 przekazali robotniczemu Wydziałowi Wychowania Dziecka i Opieki nad Nim.

Zmarł w Otwocku, został pochowany na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem.

Ewa Michałowska-Walkiewicz
Dziennik Polonijny
Polska