Władysław Bortnowski. Poland.us na szczególnym zaproszeniu

Władysław Bortnowski, przyszedł na świat w dniu 12 listopada 1891 roku w Radomiu. Zmarł on natomiast dnia 21 listopada 1966 roku w Glen Cove, NY. Był on generałem Dywizji Wojska Polskiego.

Lata młodości
Ukończył gimnazjum w Żytomierzu, a następnie przez rok studiował on medycynę na uniwersytecie w Moskwie. Po tym czasie przeniósł się na Uniwersytet Jagielloński w Krakowie. Od 1908 roku, należał do ZWC, a od 1912 roku do Związku Strzeleckiego. Ukończył on w 1913 roku szkołę podoficerską, a następnie oficerską Związku Strzeleckiego.

Wybuch I wojny
Po wybuchu wojny, Bortnowski przerwał studia i od sierpnia 1914 roku, służył w Legionach Polskich. Był ranny w bitwie pod  Łowczówkiem, która miała miejsce w dniu 25 grudnia 1914 roku. Do października tego, sprawował funkcję dowódcy Okręgu Krakowskiego Polskiej Organizacji Wojskowej.

Wojna polsko-bolszewicka 1919–1920
Dnia 31 października 1918 roku, wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego. Był dowódcą kompanii, a następnie batalionu w 5 Pułku Piechoty Legionów. W listopadzie 1918 roku, uczestniczył w odsieczy polskiej dla opanowanego przez Ukraińców miasta Przemyśl. Od maja do grudnia roku następnego, był słuchaczem I Kursu Wojennego Szkoły Sztabu Generalnego. Podczas wojny polsko-bolszewickiej, pełnił następujące funkcje (od 10 października 1919 r.): oficera operacyjnego w I Dywizji Piechoty Legionów, szefa III Oddziału GO, a od października 1920 roku, szefa sztabu 3 Armii.

We Francji
W dniu 1 listopada 1920 roku, rozpoczął studia w Wyższej Szkole Wojennej w Paryżu. Po powrocie do kraju, objął stanowisko I oficera Sztabu Inspektora Armii nr 1 w Wilnie. Dnia 10 grudnia 1931 roku, Prezydent RP Ignacy Mościcki, awansował go na generała brygady ze starszeństwem i lokatą 3 w korpusie generałów.

Rok 1939
Już w dniu 19 marca 1939 roku, Bortnowski awansował na generała dywizji i inspektora armii z siedzibą w Toruniu. Cztery dni później, objął dowodzenie Armią Pomorze. W sierpniu tego roku uczestniczył w pracach planistycznych dotyczących ewentualnego użycia Korpusu Interwencyjnego w Gdańsku. Podczas wojny obronnej, dowodził Armią Pomorze. Armia ta, zagrożona z dwóch stron, stoczyła trzy krwawe bitwy: w Borach Tucholskich, pod Bydgoszczą oraz Nakłem. Udało się nie dopuścić do rozbicia armii, a nawet uratować część Korpusu Interwencyjnego. W dniu 9 września, podporządkował się dowódcy Armii Poznań, generałowi Tadeuszowi Kutrzebie, aby wziąć udział w bitwie nad Bzurą. Dnia 14 września, gdy otrzymał on meldunek o dużych siłach nieprzyjaciela zdążających w kierunku pola walki, podjął decyzję wycofania swoich sił na północny brzeg rzeki Bzury. Armia cała odwróciła się na Warszawę, gdzie Bortnowski dostał się do niewoli.

Po uwolnieniu z oflagu w kwietniu 1945 roku przez wojska amerykańskie, pozostał na emigracji najpierw w Wielkiej Brytanii, gdzie pracował jako pielęgniarz. Następnie przeniósł się do USA, gdzie działał w wielu instytucjach polonijnych.   Zmarł 21 listopada 1966 roku, w Glen Cove. Pogrzeb odbył się dnia 26 listopada 1966 roku, na cmentarzu w Doylestown, gdzie spoczął w Alei Zasłużonych.

Redakcja Poland Us, dziękuje panu Ireneuszowi Gałce za zaproszenie na tę wyjątkową wystawę.

Ewa Michałowska-Walkiewicz
Dziennik Polonijny
Polska