Ignacy Stanisław Stebelski - wybitny architekt swojej epoki

Inżynier cywilny
Ukończył w 1885 roku, Wyższą Szkolę Rzemieślniczą w Łodzi. Wraz z kolegami szkolnymi Adamem Jenschem i Adolfem Zeligsonem, rozpoczął studia w Instytucie Inżynierów Cywilnych w Petersburgu, które ukończył w 1892 roku, uzyskując dyplom inżyniera cywilnego XII klasy. Dnia 12 grudnia 1893 roku, ożenił się ze Stanisławą Starkiewicz z rodziny Millerów.

Praca zawodowa w Łodzi
Wrócił do Łodzi i został zatrudniony na stanowisku konduktora budowli i pomocnika miejskiego architekta Hilarego Majewskiego. Mieszkał w domu na narożniku ulic Widzewskiej i Cegielnianej. Szybko awansował, otrzymując 16 września 1894 roku, tytuł „kolegialnego sekretarza". Gdy w maju 1896 roku, zawalił się budynek, którego budowy nie wizytował, pomimo że miał powierzony nad nim nadzór, gubernator piotrkowski wystąpił do MSW o zgodę na jego zwolnienie z pracy, ale jej nie uzyskał.

Młodszy architekt miejski
Od 1900 roku, pełnił funkcję młodszego architekta miejskiego oraz zastępcy starszego architekta miejskiego, Franciszka Chełmińskiego. Dnia 29 lutego 1900 roku, wystąpił o nadanie mu tytułu „wolnonajemnego architekta". Prowadził on wówczas własne biuro techniczne przy ul. Widzewskiej 43. Decyzją Ministerstwa Oświaty z 13 czerwca 1900 roku, został on członkiem komisji „uczącej budownictwa fabryczno-przemysłowego". Za wybudowanie dywizyjnej cerkwi i szpitala w Raduczu, w dniu 6 grudnia 1900 roku został odznaczony Orderem św. Stanisława III klasy.

W dniu jego urodzin, warto jest naszym czytelnikom przypomnieć życiorys tego wielkiego Polaka.

Ewa Michałowska-Walkiewicz
Dziennik Polonijny
Polska