Jan Hopliński - technolog malarstwa

Młodość malarza
Był on 12 dzieckiem Jana Burdzińskiego i Anny Makłowicz. Ojciec jego Jan Burdziński syn Wincentego i Zofii Pietraszkiewicz, był piekarzem. Matka jego Anna Burdzińska z domu Makłowicz, była córką Isidora i Teodory z Małkowskich. Do szkoły podstawowej, Jan uczęszczał w Bohorodczanach. W roku 1900 rozpoczął naukę w gimnazjum w Kołomyi. Potem przebywał na Pokuciu, gdzie zajmował się folklorem i zbieraniem przedmiotów antycznych (obrazów, wykopalisk, mebli, druków itp.). przy okazji warto jest też pamiętać, iż znalezione rzeczy poddawał prymitywnym zabiegom konserwacji. Równocześnie malował, krajobrazy i znane historyczne postacie.

Lata w Krakowie
W roku 1911, Jan przeniósł się do Krakowa, gdzie został przyjęty do Akademii Sztuk Pięknych jako uczeń nadzwyczajny, a od roku 1912 jako uczeń zwyczajny u prof. Dębickiego na wydziale malarstwa. Otrzymał on też tam kilka nagród na wystawach corocznych, a w roku 1914 stypendium na wyjazd do Paryża. I wojna światowa spowodowała pozostanie jego w Krakowie, gdzie kontynuował studia na Akademii. Od roku 1914 do końca wojny, prowadził prywatną szkołę rysunku i malarstwa w Krakowie. W roku 1918, objął posadę nauczyciela rysunków w dwu gimnazjach we Włocławku. W roku 1920 otrzymał nominację na bibliotekarza i kustosza Biblioteki i Galerii ASP w Krakowie. W roku 1923 rozpoczął wykłady i ćwiczenia z Technologii i Technik Malarskich w Akademii Sztuk Pięknych.

Ważna decyzja
W roku 1934 zmienia oficjalnie nazwisko Burdziński na nazwisko Hopliński. W roku 1935 habilitował się na docenta technologii malarskiej i technik malarskich. W dniu 28 czerwca 1948 roku, został mianowany profesorem nadzwyczajnym Akademii Sztuk Pięknych.

Ewa Michałowska-Walkiewicz
Dziennik Polonijny
Polska