Home
STYL ŻYCIA
Trochę historii

Leopold Suchodolski - powstaniec styczniowy

Ewa Michałowska-Walkiewicz 18 listopada, 2016

Leopold Suchodolski pieczętujący się herbem Janina, urodził się dnia 16 listopada 1845 roku w Wydrnej. Zmarł on zaś w dniu, 11 września 1921 roku w Humniskach. W dziejach naszego kraju, zapisał się jako powstaniec styczniowy, furier czyli kwatermistrz oddziału generała Jordana i Wróblewskiego. Za swój wyraz patriotyzmu, został zesłany na Syberię. Po uwolnieniu został sekretarzem gminy w Humniskach, na Podkarpaciu.

Pochodzenie
Wywodził się on, ze starej szlacheckiej rodziny. Był synem Sylwestra Suchodolskiego, którego w czasie rzezi galicyjskiej mającej miejsce w 1846 roku, chłopi pobili i zawieźli do cyrkułu sanockiego. Po wspomnianej, rzezi jego rodzina straciła majątek w Wydrnej. Wychowywał się zatem u wuja Truszkowskiego w Brzozowie, który tam właśnie pełnił funkcję burmistrza. Leopold, ukończył 4 klasy szkoły powszechnej, a następnie uczęszczał do rzeszowskiego gimnazjum. Pobierał on również nauki we dworze w Terce, polegające na uczeniu się języka francuskiego i gry na fortepianie.

Udział w powstaniu
Gdy tylko usłyszał on o powstaniu mającym miejsce w roku 1863, wstąpił w wieku 18 lat, na ochotnika do oddziałów generała Jordana. Po kilku przegranych walkach z Rosjanami, a także po rozbiciu całego oddziału, powstańcy przedarli się na drugą stroną Wisły. Małe grupy powstańców nie mogły podjąć walki i zmuszeni byli do odwrotu. Przez cały czas byli ścigani przez rosyjskich dragonów. Po przegranych wielu mniejszych potyczkach, cudem ocalały Leopold wrócił do Brzozowa. Mimo sprzeciwu rodziny, już po dwóch miesiącach postanowił wrócić w szeregi powstańców. Przy okazji, zwerbował on 24 ochotników. Dołączyli oni do oddziałów majora Etmanowicza i walczyli na terenie województwa lubelskiego. W dniu10 listopada 1863 roku, otrzymał stopień furiera. Tuż po święcie Trzech Króli w roku 1864, wziął on udział w bitwie pod Uścimowem. Tam też został on wzięty do niewoli, a następnie został zesłany na Syberię do guberni Tomskiej.

Powrót do kraju
Z zesłania, wrócił do Brzozowa w dniu 10 kwietnia 1871 roku, po ponad 7 latach nieobecności w kraju. Osiadł, a następnie ożenił się w Humniskach z Marią Lorenc, z którą miał 3 synów i 2 córki. Pracował jako sekretarz gminy. Zmarł on w Humniskach, tam też został z honorami wojskowymi pochowany.