Edmund Rygier - aktor i reżyser

Z rodziny przemysłowca
Edmund Rygier, był synem przemysłowca Wilibalda i Klotyldy z domu Borowskiej. W Warszawie, ukończył on gimnazjum u Jana Chęcińskiego, gdzie jako główny przedmiot, wykładana była gra aktorska. W 1871 roku, Rygier zadebiutował w zespole M. Stengla, a później występował w zespołach prowincjonalnych. W sezonie letnim, występował w warszawskich teatrzykach ogródkowych. Dodatkowo nauki pobierał on, w Szkole Dramatycznej Emiliana Derynga w Warszawie, a w roku 1880 zaangażowany został do Teatru Miejskiego w Krakowie.

W poznańskim teatrze
W 1896 roku, Edmund Rygier objął stanowisko dyrektora Teatru Polskiego w Poznaniu. Wyjeżdżał często z zespołem teatralnym na występy gościnne do Warszawy, Torunia, Ciechocinka i Krynicy. Od 1909 do 1911 roku, Rygier sprawował funkcję dyrektora Teatru Ludowego w Krakowie, w którym dnia 28 kwietnia 1909 roku, obchodził jubileusz 30-lecia pracy artystycznej. W 1911 roku we Lwowie, otworzył  on teatr ludowy pod nazwą Teatr Nowy, którego dyrekcję przekazał synowi Jerzemu. Powrócił do Krakowa, gdzie do roku 1912 kierował tam dwiema letnimi scenami. Zamieszkał w Toruniu w ostatnich latach swego życia i sporadycznie reżyserował i występował na miejscowej scenie.

Jako zasłużony człowiek
Będąc człowiekiem teatru, odznaczał się on ogromnym umiłowaniem sceny oraz pracowitością. Jego aktorstwo, a  należy pamiętać iż zagrał on w ponad 300 rolach, cechowały kreacje o niezwykłej sile dramatycznej. Niejednokrotnie zarzucano mu nadmierny patos. Grał role zarówno tragiczne, jak też i role charakterystyczne. Jako uzdolniony dyrektor scen popularnych położył największe zasługi w Poznaniu, Krakowie i Lwowie. Wielkie znaczenie miały organizowane przez Edmunda Rygiera objazdy prowincjonalnych miast i miasteczek, w celu kultywowania tradycji kultury polskiej w spektaklach teatralnych.

Ewa Michałowska-Walkiewicz
Dziennik Polonijny
Polska