Gustaw Konstanty Orlicz-Dreszer - bohater wojny z bolszewikami

Jego rodzina
Gustaw Konstanty Orlicz-Dreszer, był synem Jana Augusta adwokata i notariusza, a także Emilii z domu Rusch. Jego braćmi byli Zygmunt, polityk PPS, Rudolf generał WP oraz Julian oficer i adwokat. W roku 1900 wraz z rodziną, Gustaw przeniósł się do Częstochowy, gdzie jego ojciec założył prywatną kancelarię. W tym mieście bracia Dreszerowie uczęszczali do  Gimnazjum Rządowego. Działał on wraz z rodzeństwem w konspiracyjnej organizacji młodzieżowej Zet. Jako uczeń VIII klasy gimnazjalnej, za swoją przynależność i poglądy był aresztowany i więziony przez władze carskie. W 1907 roku, ukończył on IV Liceum Ogólnokształcące w Częstochowie, by podjąć studia prawnicze. Studiował prawo na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, a następnie handel na uniwersytecie w Leodium w Belgii, a potem we Francji.

I wojna światowa
Dnia 3 sierpnia 1914 roku, Gustaw został zmobilizowany do armii rosyjskiej. Przydzielony został do 3 szwadronu 14 Mitawskiego Pułku Huzarów. Z oddziału tego zdezerterował, przekroczył linię frontu i już dnia 14 sierpnia pod miejscowością Brzegi na Kielecczyźnie wstąpił do oddziału Beliny. W październiku roku 1914, Dreszer  mianowany został porucznikiem, a już dnia 19 września następnego roku, został rotmistrzem. Następnie walczył w szeregach 1 Pułku Ułanów Legionów Polskich, w krótkim czasie zaś, został mianowany komendantem batalionu. Po kryzysie przysięgowym, był internowany w Szczypiornie.

Dwudziestolecie międzywojenne
W  roku 1918, został mianowany przez dowódcę POW Edwarda Śmigłego – Rydza, komendantem okręgu wojskowego w Chełmie, gdzie rozbroił stacjonujący tam garnizon austriacki oraz zarządził pobór do 1 Pułku Szwoleżerów. W wojnie 1920 roku, dowodził 1 Pułkiem Szwoleżerów, a następnie IV Brygadą Jazdy. Dnia 31 marca 1924 roku, Dreszer awansował na generała brygady ze starszeństwem.

Śmierć
Zginął śmiercią tragiczną dnia 16 lipca 1936 roku, w katastrofie lotniczej samolotu RWD-9 lecącego nad Gdynią. Do katastrofy doszło o godzinie 14.14. Pomimo natychmiastowej akcji ratunkowej podjętej przez kilka statków, zginęli wszyscy znajdujący się na pokładzie samolotu oficerowie. Wrak samolotu doholowano do mola w Orłowie i tu wydobyto ciała ofiar oraz szczątki samolotu.

Przez wiele osób, Gustaw Dreszer uważany był za wielkiego przyjaciela młodzieży. Wspierał on między innymi harcerskie drużyny żeglarskie. Podkreślał, że w młodym pokoleniu trzeba kształtować przedsiębiorczość, odwagę, a ponad wszystko patriotyzm. Warto przypomnieć, że jego dewiza życiowa brzmiała następująco: „nie ma rzeczy niemożliwych”.

Ewa Michałowska-Walkiewicz
Dziennik Polonijny
Polska