Józef Stanisław Kosacki - wynalazca i naukowiec

Biografia
W 1928 roku, tuż po ukończeniu Gimnazjum i Liceum im. Henryka Sienkiewicza w Częstochowie, Kosacki wstąpił na Wydział Elektryczny Politechniki Warszawskiej. Uzyskał on w roku 1933, dyplom inżyniera elektryka. Po studiach odbył służbę wojskową i przeszkolenie w Szkole Podchorążych Rezerwy Saperów w Modlinie.  Służył on też, w Batalionie Elektrotechnicznym w Nowym Dworze Mazowieckim. Pracę zawodową rozpoczął w 1934 roku, w Państwowym Instytucie Telekomunikacyjnym w Warszawie na stanowisku Kierownika Działu Wzmacniaków Telefonicznych, gdzie pracował aż do wybuchu wojny.

Okres wybuchu wojny
Dnia 4 września 1939 roku, Józef Kosacki zgłosił się na ochotnika do wojska i został przydzielony do Grupy Technicznej w Oddziale Specjalnym Łączności. Grupa ta podczas obrony Warszawy, uruchomiła uszkodzoną przez Niemców radiostację Rozgłośni Polskiego Radia, tak zwaną Drugą Warszawę. Przez nią to, do ostatnich chwil obrony miasta przemawiał prezydent Warszawy Stefan Starzyński. Po opuszczeniu Warszawy, podczas ewakuacji Oddziału, Józef Kosacki został internowany wraz z jednostką wojskową na Węgrzech. W grudniu 1939 roku, uciekł z obozu i używając paszportu na nazwisko Józef Lewandowski, przedarł się do Włoch, a następnie do Francji. Tam zgłosił się do Polskich Sił Zbrojnych w Paryżu.

W Wielkiej Brytanii
Po kapitulacji Francji, przedostał się on do Anglii. Tam skierowano go do Szkocji i przydzielono do Centrum Wyszkolenia Łączności w Dundee. Następnie do końca wojny pracował w Wojskowej Wytwórni Łączności w Londynie na stanowisku konstruktora sprzętu i kierownika kontroli. W 1941 roku wydarzył się wypadek, który bardzo poruszył porucznika Kosackiego. A mianowicie, na plaży koło Arbroath w Szkocji patrol pod dowództwem rotmistrza Górskiego z 14 pułku ułanów polskiej 10 Brygady Kawalerii Pancernej, wpadł na miny przeciwdesantowe. To tragiczne zdarzenie stało się impulsem do rozwinięcia dawnego pomysłu wykorzystania fal radiowych do wykrywania znajdujących się w ziemi przedmiotów metalowych w tym też i min. Kolejne trzy miesiące doświadczeń, prób i udoskonaleń przybrały kształt ostatecznego wykrywacza min (jedyny oryginalny prototyp znajduje się obecnie w muzeum WITI – Wojskowego Instytutu Techniki Inżynieryjnej im. prof. Józefa Kosackiego we Wrocławiu). Po dalszych testach i konkursach brytyjskiego Ministerstwa Zaopatrzenia, wykrywacz Kosackiego „Polish Mine Detector” wygrał konkurencję z sześcioma projektami brytyjskich konstruktorów. Wykrywacz ten po raz pierwszy został użyty w 1942 roku, gdzie znacznie przyczynił się do zwycięstwa Aliantów. Józef Kosacki zrzekł się dobrowolnie patentu na opracowany wynalazek, który później był stosowany w armiach świata do lat 90 ubiegłego wieku.

Okres powojenny
Po zakończeniu wojny, Kosacki pracował w Londynie w Stacji Badawczej Poczty Brytyjskiej, projektując zaawansowane systemy telekomunikacyjne. Po długim oczekiwaniu udało się mu powrócić do kraju 22 kwietnia 1947 roku. Po repatriacji Józef Kosacki powrócił do przedwojennego miejsca pracy, czyli Państwowego Instytutu Telekomunikacji na to samo stanowisko Kierownika Działu Wzmacniaków, Zakładu Transmisji Przewodowej.

Ewa Michałowska-Walkiewicz
Dziennik Polonijny
Polska