Lucyna Żukowska - bohaterka powstania styczniowego

W rodzinie patriotów
Lucyna Żukowska, urodziła się dnia 18 lutego 1844 roku w Ostrowcu Świętokrzyskim. Przyszła na świat w rodzinie ziemiańskiej, która posiadała majątek w Czajecicach. Była córką Antoniego Skrzyńskiego i Zofii z Narzuchowskich. Jej ojciec był bohaterem powstania listopadowego. Lucyna, uczyła się w szkole wizytek w Lublinie. Do tego miasta przeniosła się rodzina Skrzyńskich, po konfiskacie majątku za udział ojca w powstaniu. W wieku 16 lat, Lucyna rozpoczęła naukę posługiwania się bronią białą i palną. W 1858 roku, przysięgła ojcu pomścić krzywdy wyrządzone rodzinie przez carat. Wkrótce potem, wstąpiła do organizacji konspiracyjnych, służyła w nich jako kurierka.

Rok 1863
Po wybuchu powstania styczniowego, wstąpiła do oddziału generała Mariana Langiewicza. Walczyła pod wsią Bodzechów i Kunów. Była kurierem w oddziale Jana Czerwińskiego, również w składzie tego oddziału walczyła jako żołnierz liniowy. Walcząc pod Tyszowcami, została ranna w prawą łopatkę i trafiła do niewoli. Początkowo przebywała w szpitalu w Zamościu, a po czterech miesiącach hospitalizacji trafiła do więzienia w twierdzy zamojskiej.

W Lublinie
Po wyjściu na wolność, zamieszkała w Lublinie. Kilka lat później wyszła za mąż za urzędnika Henryka Żukowskiego. Podczas I wojny światowej, pracowała w szpitalu okręgowym, a po odzyskaniu niepodległości otrzymała honorowy stopień podporucznika. Brała udział w zjazdach weteranów powstania styczniowego, organizowanych w Poznaniu i Warszawie. W 1938 roku została odznaczona  Krzyzem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. W drugiej wojnie światowej, ze zrozumiałych wzgledów nie brała udziału. Zmarła dnia 5 lutego 1944 roku i została pochowana na cmentarzu przy ul. Lipowej w Lublinie.

Ewa Michałowska-Walkiewicz
Dziennik Polonijny
Polska