Jan Wojciech Kiwerski - Dowódca Wołyńskiej Dywizji Piechoty

W służbie wojskowej

Był synem lekarza. Odebrał staranne patriotyczne wykształcenie. Gdy wcześnie umarli mu rodzice, mając czternaście lat życia został przyjęty do Korpusu Kadetów Nr 2. W czerwcu 1928 roku, zdał maturę z wynikiem celującym. I jako jeden z najlepszych absolwentów skorzystał z prawa wyboru broni, obierając sobie dalszą służbę w wojskach saperskich.

Podchorążych Trzecim Baonie

Szkołę Podchorążych Inżynierii w Warszawie, Kiwerski ukończył w sierpniu 1931 roku w stopniu podporucznika i rozpoczął służbę w 3 baonie saperów wileńskich. Z Wilna przeniesiono go do Batalionu Mostowego w Kazaniu. Dowodził tam plutonem żołnierzy do lipca 1937 roku, do momentu powołania go do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Studia ukończył 18 sierpnia 1939 roku w stopniu kapitana. 

W wojnie obronnej

W wojnie obronnej służył, na stanowisku oficera operacyjnego sztabu Grupy Operacyjnej Narew, a następnie Polesie. Po kapitulacji pod Kockiem, generał Franciszek Kleeberg, pozwolił odejść z pola walki tym żołnierzom, którzy nie chcieli iść do niewoli. Jan Kiwerski skorzystał z tego pozwolenia. Do Warszawy dotarł już w listopadzie. Od grudnia 1939 roku, wszedł do sztabu dywersji, stworzonego i kierowanego przez majora Niepokólczyckiego. Kiwerski, był dowódcą Oddziałów Dyspozycyjnych, potem Oddziałów „Motor” i „Sztuka” Komendy Głównej Armii Krajowej. W listopadzie 1942 roku, został awansowany do stopnia majora. Często osobiście dowodził zespołami żołnierzy w akcjach dywersyjnych.

Szef Sztabu Okręgu Wołyń

W grudniu następnego roku, Kiwerski otrzymał nominację na stanowisko szefa sztabu Okręgu Wołyń. Udał się więc tam, aby zorientować się w panującej sytuacji. Na Wołyniu Jan Kiwerski posługujący się pseudonimem Oliwa, dał się poznać jako bardzo wartościowy dowódca, wykorzystujący wszystkie zdobyte w swej dotychczasowej pracy umiejętności i doświadczenie. Dokładnie i szybko rozpoznał poszczególne oddziały Dywizji i ich możliwości bojowe, wniósł nowe wartości w zakresie szkolenia żołnierzy.

Śmierć na polu chwały

Jan Wojciech Kiwerski poległ tragicznie w rejonie futoru Dobry Kraj w okolicznościach do dziś nie w pełni wyjaśnionych. Pochowany został w rejonie gajówki Stężarzyce, w lasach mosurskich na Wołyniu.

We wrześniu 1989 roku, jego zwłoki ekshumowano i umieszczono w Kościele Garnizonowym w Warszawie.

Ewa Michałowska- Walkiewicz
ewalkiewicz@wp.pl