Polska aktorka z Wrocławia odnosi sukcesy w USA

Wielu z nas śledzi filmowe sukcesy gwiazd z komfortu naszych kanap, nie zdając sobie sprawy co dzieje się w świecie teatru. Mało kto wie, na przykład, że Los Angeles to również miasto szczycące się jednym z największych festiwali teartalnych w USA. Po raz dziesiąty z rzędu w Hollywood, między 13 a 30 czerwca odbył się międzynarodowy festiwal The Hollywood Fringe. Ponad 400 produkcji teatralnych miało okazję zaprezentować się na deskach prawie 40 teatrów. W jednym z nich odbyła się wyprzedana premiera Octopi Wall Street w reżyserii Sunan Jagosz, gdzie Weronika główną rolę.

Fringe - festiwal teatralny, z członkami MB Stage Productions

Octopi Wall Street było jedyną sztuką na festiwalu, która była całkowicie poświęcona zmianie klimatu. „Chciałabym tworzyć i być częścią teatru który nie tylko bawi, ale również uczy. Octopi Wall Street dało mi szansę uświadomienia dużej publiczności, że nasze dzisiejsze nawyki i porządek świata mają wpływ na przetrwanie planety i ludzkości.” Jest to oryginalna komedia z postaciami, które wzbudzają wzruszenie poprzez ich błyskotliwą karykaturę – Dziennikarz, Naukowcy, Rolnicy, a także poprzez ukazanie perspetywy tych, których ocieplenie dotyka najszybciej: Ptaki, Lodowce, a nawet Jęczmień i Wodorosty.  „Obnarzamy prawdę i stawiamy publiczność przed faktem dokonanym. Dajemy im wiele do przemyślenia po powrocie z teatru.”

Cannes - kadr z filmu "Lost In the Wind" reż. Dan Linh Nguyen Phan, zaakceptowanego do Cannes Film Festival Short Film Corner 2016

Poprzez przeszłą współpracę na Off-Broadway, Weronika jest również częścią organizacji MB Stage Productions, która gości na Hollywood Fringe Festival od wielu lat i w tym roku miała okazję nie tylko asystować przy dwóch nowych produkcjach ‘Tabletop: The Musical’ i ‘Monsters of Man’, ale również zaświeciła na scenie wręczając nagrodę ‘No Room In The Green Room’, sponsorowaną przez MB.

Dzisiaj Weronika jest już z powrotem w Nowym Jorku i szykuje się do drugiej z kolei współpracy reżyserskiej z Poliną Ioniną ‘What We Do’, (Foto: What We Do - zdjęcia ze sesji, na zdjęciu z reżyserką Poliną Ioniną), które będzie miało swoją drugą iterację w IRT Theatres na Soho na Manhattanie 25 lipca. Przedstawienie nie posiada żadnego dialogu, tylko ścieżkę dźwiękową i plączące się na scenie ciała. To przedstawienie ukazuje Weronikę z drugiej strony, tym razem nie uczęszczającą w popularnych festiwalach teatralnych, a zanurzoną w niszy teatru ruchu, obrazie wziętego prosto z galerii sztuki współczesnej. „Polinę poznałam poprzez dzisiaj już 2-letnią współpracę z grupą teatralną The How. Tworzymy sztukę inspirowaną metodami i pracą Jerzego Grotowskiego, oraz Europejskimi twórcami współczesnymi, przede wszystkim z Niemiec i Polski. Bardzo mnie cieszy, że tylu artystów z całego świata, których dotychczas poznałam przez The How, docenia dziedzictwo polskiej kultury. Jest to zdecydowanie ekscentryczny typ teatru, który cieszy się większą popularnością w Europie, ale Nowy Jork jest jednym z tych nielicznych miejsc w USA, które nurtują artystów w tej dziedzinie i daje nam wiele możliwości do wykazania swoich umiejętności przez dużymi widowniami.”

- Zawód aktora nie jest prosty, wymaga dużej dyscypliny i trudnej, często dziwnej pracy. Niestety nie jest to 9-5, gdzie ktoś daje ci zlecenie lub przypomina ci o najbliższym terminie. Tak bardzo jak nie chciałam wylądować po studiach przy biurku, czasem wyobrażalam siebie w mniej skomplikowanej pracy. Początki zawsze są najgorsze. Każdy aktor musi być tak naprawdę swoim własnym agentem i menadżerem, być odpowiedzialnym za znalezienie pracy. A jeżeli już ją znajdą, to zazwyczaj trwa ona zaledwie kilka dni. Wiele z nas pracuje w teatrach za darmo, ponieważ wynajęcie małego teatru w Nowym Jorku porzera dochód z biletów. Musimy zapłacić z własnej kieszeni za zaaplikowanie się do pracy, za zrobienie odpowiednich zdjęć do portfolio, demo reel, nagrania itd.

Heights Players - przedstawienie teatralne Detective Story autorstwa Sidney Kingsley'a w reżyserii Ed'a Healy (Brooklyn Heights), w roli Miss Hatch i Ms. Bagatelle.

- W moim przypadku początek był bardzo długi i trudny. Wiele artystów kończących szkołę w Nowym Jorku zostaje tutaj na dłużej i właśnie tak było ze mną. Przez większość czasu, który spędziłam w Nowym Jorku, chciałam zapaść się pod ziemię. Osiągałam mniejsze sukcesy, jednak były one dla mnie nie warte uwagi. Czułam się samotna, zmęczona, niezrozumiana, odepchnięta i niepotrzebna, ale nie poddałam się. Pewnego dnia zrozumiałam, że nie warto. Jestem o wiele więcej warta niż moje porażki i jeżeli nie mam nic do stracenia, dlaczego nie poświęcić się temu całkowicie? Miałam wrażenie, że w tym momencie wysłałam sygnał do świata i drzwi rozstąpiły się. Nadal nie czułam się najlepiej ze sobą, ale od tamtego momentu nie zatrzymałam się i wszystko zaczęło się układać. To było niecały rok temu i dzięki wygranej walce ze sobą, zrozumiałam również, gdzie jest moje miejsce i gdzie chciałabym żeby ono było w przyszłości.

Vandals w reżyserii Will’a Hand - owoc pracy z The How, orginalne przedstawienie teatralne z elementami ruchu, dialogu i improwizacji

„Moim marzeniem jest zostać samodzielną twórczynią. Chciałabym aby moje imię nie tylko znalazło się nietylko pośród ulubionych aktorów, ale również pod tytułem reżyserki i pisarki. Miałam dotychczas ogromne szczęście znaleźć się w różnych środowiskach artystycznych w Nowym Jorku i każde z nich daje mi inspirację, daje mi uwierzyć, że mogę wszystko. Kilka miesięcy temu oglądałam występ brardzo oryginalnej japońskiej tancerki osiadłej w Berlinie, Ichi Go, który był akompaniowany poprzez analogowe dźwięki (sam Czesław Niemen tworzył na syntezatorze) i animację. Do dzisiaj nie mogę przestać myśleć w jaki niesamowity sposób złączenie tych mediów potrafi wywołać emocje i wprowadzić w artystyczny trans.”

„Nadal prę do przodu ponieważ wierzę w cel tego co robię. Wiem, że jeżeli nie uda mi się osiągnąć tego, co chcę tutaj, i tak to zrobię. Nowy Jork daje dużo pewności siebie, i jeżeli nie dasz się zgnieść, niebo jest limitem. Doceniam każdą lekcję, które to miasto mi daje.

Chciałabym zachęcić wszystkich, a zwłaszcza moich rówieśników, którzy dążą do artystycznego sukcesu, aby nigdy nie oglądali się na boki i uwierzyli w swoje najdziwniejsze pomysły. Rozróżnienie między „dobrą” i „złą” nie istnieje, jeżeli tylko włożymy w to całe serce. Im więcej tworzymy, tym lepsi stajemy się w tym, co robimy. Wiele młodych ludzi prorównuje siebie do innych, zwłaszcza do sztucznych wizerunków kreowanych na instagramie. Po prostu zrób to!”

Instagram: @weronikahelena
Twitter: @weronikahelena