Polska aktorka w Hollywood - Międzynarodowa gwiazda kina

Gdy była ona małym dzieckiem, jej ojciec został aresztowany przez Rosjan i wywieziony na Sybir. Tracąc w ten sposób jedynego żywiciela rodziny, w 1902 roku wraz z matką, przeprowadziła się ona do Warszawy. Tam też, ukończyła Pola szkołę teatralną i baletową, co utorowało jej drogę, by zacząć występować w rozlicznych przedstawieniach, organizowanych na deskach warszawskich teatrów. Podczas I wojny światowej, Pola Chałupiec zachorowała na gruźlicę. Leczyła się ona w sanatorium w Zakopanem, gdzie bardzo dużo czasu poświęcała czytaniu książek i uczeniu się różnych kwestii na pamięć. Po powrocie z sanatorium, Atelier filmowe „Sphinx" zaproponowało jej rolę. Jej wielki talent i praca, pozwoliły na zadebiutowanie młodej Poli w filmie zatytułowanym „Niewolnica zmysłów", mającym premierę w 1914 roku.

Wystąpiła też ona w filmach polskich takich jak: „Żona", „Studenci", „Bestia", „Tajemnice Warszawy", „Arabella", „Pokój nr 13" oraz „Jego ostatni czyn". Właśnie w tym czasie, przyjęła ona pseudonim artystyczny Pola Negri na cześć swojej ulubionej włoskiej poetki - Ady Negri. W 1917 roku, wyjechała ona do Berlina, gdzie występowała u Maxa Reinhardta. Zagrała tam w filmach niemieckich takich jak : „Oczy mumii Mia", „Carmen", „Madame Dubarry", a także w „Sumurun" reżyserowanych przez ludzi tej miary, co Ernst Lubitsch. W 1923 roku, polska aktorka przybyła do Hollywood w USA, gdzie wystąpiła w filmach: „Hiszpańska tancerka", „Zakazany raj", „Hotel Imperial", „Miłość aktorki" i w wielu innych. Była ona ogromną konkurencją dla Glorii Swanson, lecz Polka miała od niej o wiele więcej uroku osobistego i naturalnego wdzięku. W USA, Pola Negri została gwiazdą kina niemego i symbolem nieskrywanego seksu, do czego przyczyniły się głośne romanse z Charlie Chaplinem i Rudolphem Valentino. Nie odniósłszy większych sukcesów w filmach dźwiękowych, aktorka powróciła do Niemiec, gdzie początkowo odnosiła kinowe sukcesy. Ale po dojściu do władzy nazistów, minister propagandy Josef Göbbels zakazał jej angażowania do filmów z powodu rzekomo żydowskiego pochodzenia.

Uwolniona od wszelkich podejrzeń w wyniku osobistej interwencji Hitlera, który był jej wielbicielem, zagrała ponownie w filmach niemieckich takich jak „Moskwa-Szanghaj", „Madame Bovary" i „Tango Notturno". Przed wybuchem II wojny światowej, Pola powróciła do Ameryki. Wystąpiła jeszcze w kilku filmach, między innymi w „He Diddle Diddle" i „The Moonspinners". Ostatni raz pojawiła się ona na ekranie, w roku 1965 roku. W 1970 roku, pola Negri opublikowała swoje wspomnienia w książce zatytułowanej  „Pamiętnik gwiazdy". Kwestią sporną była jej data urodzenia. Na nagrobku widnieje rok 1899, jednak wiele źródeł podawało rok 1897, a nawet 1894 za datę jej narodzin. Sekret gwiazdy ostatecznie wyjawiła Wiesława Czapińska, która dotarła do metryki jej urodzin z datą 22 grudnia 1896 wg kalendarza juliańskiego, czyli jest to dzień 3 stycznia 1897 roku, wg kalendarza gregoriańskiego. W Królestwie Polskim, a więc także i w Lipnie obowiązywało podawanie dat, według dwóch kalendarzy.










EWA MICHAŁOWSKA WALKIEWICZ