Eugeniusz Nowakiewicz - Kapitan pilot myśliwski

Tuż przed wybuchem II wojny światowej, Nowakiewicz wstąpił do SPLdM w Bydgoszczy i ukończył tam szkołę pilotażu myśliwskiego. Następnie zdobywał on kolejne specjalizacje w tym kierunku, w Krośnie i w Dęblinie. Posiadając już odpowiednie kwalifikacje wojskowe, został przydzielony do 2 Pułku Lotniczego w Krakowie i wcielony do 123 eskadry myśliwskiej. Brał czynny udział w kampanii wrześniowej 1939 roku w ramach zadań specjalnych „Brygady Pościgowej", która walczyła w obronie Warszawy. Widząc, że dalsza walka o stolicę nie ma szans na powodzenie, zgodnie z rozkazem swojego dowódcy, Nowakiewicz wylądował we Francji. Tam też nie pozostawał bezczynny. Zaciągnąwszy się w szeregi kadry lotniczej, walczył w kluczu porucznika pilota Goethla Władysława w VII/2 Groupe de Chasse.

Po kapitulacji Francji, co miało miejsce w 1940 roku, przedostał się do on Wielkiej Brytanii. Po krótkim przeszkoleniu, już w dniu 20 sierpnia 1940 roku, został on skierowany do 302 dywizjonu myśliwskiego. Otrzymał promocję na podporucznika i skierowanie do wojskowych zadań specjalnych, lotnictwa brytyjskiego. Wykonując lot bojowy, został zestrzelony w Pont de Brique, niedaleko od Boulogne, przez niemiecką obronę przeciwlotniczą. Przymusowo wylądował na terenach okupowanej Polski. Jako wyspecjalizowany pilot, dostał on od razu przydział do polskiego Dywizjonu Poznańskiego. Dowodząc polską eskadrą, brał on czynny udział w powietrznej bitwie o Wielką Brytanię. W lipcu 1942 roku, Nowakiewicz już jako porucznik, wykonywał lot bojowy nad Wyspami Brytyjskimi. W drodze powrotnej, został trafiony przez niemieckiego snajpera, i na uszkodzonym samolocie wylądował w okolicach Paryża. Rannego Eugeniusza Nowakiewicza, Polacy oddali w ręce francuskiego lekarza, który związany był z ruchem oporu. Eugeniusz Nowakiewicz, zamieszkał w domku francuskiego farmera, który pomógł mu załatwić dokumenty na przybrane nazwisko. Tam czekał na przerzucenie go z powrotem do Anglii. Zdrada francuskiego konfidenta, uniemożliwiła mu podjętą wcześniej decyzję powrotu na Wyspy. Wpadł on w ręce niemieckiej policji, która przetransportowała go do Żagania.

Po sześciu miesiącach ciągłych przesłuchań w toku, których był bity i morzony głodem, trafił on do obozu jeńców wojennych pod Warszawą. Tam czekał na odzyskanie wolności przez kilka lat. Dopiero w styczniu 1945 roku, obóz jeniecki miał być ewakuowany, jednakże w przed dzień ewakuacji jeńcy zostali uwolnieni przez angielskie lotnictwo. Część z jeńców wspomnianego obozu, wyraziła chęć emigracji na Wyspy Brytyjskie. Wśród nich był także i Eugeniusz Nowakiewicz. Pod koniec 1945 roku, otrzymał on angaż do lotnictwa angielskiego, gdzie pracował jako instruktor młodych adeptów lotnictwa w Lincoln. Tam też, dosłużył się on stopnia kapitana. W uznaniu szeregu zasług na polach bitewnych, został odznaczony francuskim krzyżem zasługi Croix de Guerre, polskim Orderem Virtuti Militari, a także Krzyżem Walecznych oraz angielskim Medalem Lotniczym Battle of Britain Clasp, Aircrew Europę Star, Defence i War Medalami, przyznawanymi za szczególne zasługi wojenne. Od 1947 roku, mieszkał on w Manchesterze, w Wielkiej Brytanii. Zmarł w dniu 5 stycznia 1998 roku jako stały mieszkaniec Wysp Brytyjskich, zasłynąwszy jako wielki Polak i żołnierz.











EWA MICHAŁOWSKA WALKIEWICZ