KONTAKT   I   REKLAMA   I   O NAS   I   NEWSLETTER   I   PRENUMERATA
Poniedziałek, 25 listopada, 2024   I   02:57:52 AM EST   I   Elżbiety, Katarzyny, Klemensa
  1. Home
  2. >
  3. STYL ŻYCIA
  4. >
  5. Trochę historii

Piotr Czekotowski - uczestnik powstania styczniowego

Ewa Michałowska-Walkiewicz
02 maja, 2022

Piotr Czekotowski - uczestnik powstania styczniowego
Ranny powstaniec, obraz Stanisława Witkiewicza

Piotr Czekotowski, przyszedł na świat dnia 27 kwietnia 1832 roku na Mohylewszczyźnie. Zmarł on w dniu 28 grudnia 1882 roku, w Smoleńsku. Z wykształcenia był lekarzem, a z potrzeby serca brał udział w powstaniu styczniowym. Był on powstańczym naczelnikiem Mińska. Nigdy nie zapomniał o Polsce i swoich przyjaciołach, nawet wtedy gdy za udział w powstaniu został zesłańcem syberyjskiej tajgi.

Pochodzenie

Piotr Czekotowski był synem Jana, sędziego działającego w powiecie oszmiańskim. Jego matką była pani Anna z Pstrockich. Dzieciństwo, Piotr spędził w majątku Trościeniec znajdującym się pod Mińskiem. W Mińsku ukończył gimnazjum, co pozwoliło mu wyjechać na studia medyczne do Kijowa. Doktoryzował się w akademii w Petersburgu. Tam też otrzymał tytuł doktora medycyny. Pracował jako lekarz powiatowy w guberni mińskiej.

Zawsze był patriotą

Działał w polskich organizacjach konspiracyjnych. Był działaczem w Ruchu Patriotycznym i Komitecie Polskim. W czasie zrywu powstańczego mającego miejsce w 1863 roku, był naczelnikiem Mińska. Udzielał również pomocy medycznej postrzelonym powstańcom.

Aresztowanie

Aresztowany za swoją narodową działalność przez władze carskie, został osadzony w więzieniu w Wilnie, a następnie został zesłany na Syberię. W więzieniu wileńskim ożenił się z Kazimierą Bulewską, wielką patriotką polską, działaczką Komitetu Polskiego. Żona jego dobrowolnie udała się w miejsce zesłania wraz z mężem. Piotr Czekotowski spędził dziesięć lat na zesłaniu w Irkucku. Następnie dwa lata w Ufie, gdzie również udzielał pomocy polskim zesłańcom. W roku 1877, otrzymał pozwolenie na osiedlenie się w Smoleńsku. Tam też zmarł, dnia 28 grudnia 1882 roku i tam został pochowany na cmentarzu katolickim.