Ignacy (Izaak) Poznański - przemysłowiec z Wielkopolski

Pochodzenie

Ignacy, był najstarszym synem Izraela Poznańskiego i Leonii Hertz. Jego żoną była Bela Tykociner. Z nią to, miał trójkę dzieci: Maurycego, Alfreda oraz Felicję.

Wykształcenie

Ignacy otrzymał wykształcenie domowe, a także ukończył niemieckie gimnazjum realne w Łodzi. Po śmierci ojca, która miała miejsce w 1900 roku, objął on stanowisko dyrektora generalnego zakładów Towarzystwa Akcyjnego Wyrobów Bawełnianych I.K. Poznańskiego. Poza należytym stanowiskiem w rodzinnej firmie, posiadał on także wiele udziałów w innych przedsiębiorstwach. Był m.in. akcjonariuszem i członkiem rady nadzorczej Banku Dyskontowego w Warszawie, dla przykładu należał on też do władz Towarzystwa Kredytowego w Łodzi.

Rok 1905

W czasie rewolucji mającej miejsce w roku 1905, Poznański wspierał postulaty powołania samorządu miejskiego w Królestwie Polskim. W 1906 roku, w rodzinnych wielkopolskich zakładach mieszczących się przy ul. Ogrodowej, doszło do buntu robotników. Ignacy Poznański nie zamierzał pertraktować ze zbuntowanymi pracownikami i dnia 22 listopada 1905 roku, zamknął swoje przedsiębiorstwo po czym wyjechał z rodziną do Berlina. W czasie rozmów z przedstawicielami robotników, nie osiągnięto porozumienia, ale władze carskie z czasem zaostrzyły przepisy dotyczące. zatrudnienia. Przerwa w produkcji w zakładach Ignacego, trwała do wiosny 1907 roku,

Działalność filantropijna Ignacego

Był współtwórcą łódzkiego Towarzystwa Muzycznego, a także łódzkiego Żydowskiego Towarzystwa Dobroczynnego. Był członkiem zarządu Towarzystwa „Talmud Tora”, a także kuratorem Szpitala im. I. i L. Poznańskich.