August Potocki - Dyrektor Stada Rządowego Koni

Rodzina i pochodzenie
August był najstarszym synem Aleksandra Stanisława Potockiego, wywodzącego się z Wilanowa. Jego matką była Anna z Tyszkiewiczów. Wraz z młodszym bratem Maurycym Potockim, brał on udział w powstaniu listopadowym. Po upadku tego zrywu narodowego, August zmuszony był do emigracji wraz z bratem do rodzinnych posiadłości mieszczących się w Galicji. August Potocki na emigracji pozostawał do końca lat 30. XIX wieku, stając się z woli ojca, właścicielem dóbr wilanowskich. Do łask cara wrócił po pobycie na dworze petersburskim i ożenku z frejliną cesarzowej Aleksandrą Potocką.  

Powrót do Warszawy
W połowie lat 40 dziewiętnastego stulecia, August wrócił wraz z żoną do Warszawy. Po śmierci ojca, która nastąpiła w roku 1845, August stał się pełnoprawnym właścicielem Wilanowa oraz okolicznych wsi i mniejszych okolicznych miasteczek.  Zarządzał on także rozległymi dobrami wniesionymi w posagu przez jego żonę, a dobra te noszą nazwę Teplik. Ogromne dobra ziemskie, miały swe centrum w Wilanowie, gdzie August Potocki rozwinął działalność budowlaną we współpracy z architektem Henrykiem Marconim, który jeszcze na zlecenie jego ojca Aleksandra, wykonał znajdujące się na przedpolu pałacu wilanowskiego, mauzoleum Stanisława I Aleksandry Potockich. Efektem współpracy z Augustem Potockim jest zaś budynek szpitala pod wezwaniem św. Aleksandra, znajdujący się przy granicy terenu pałacowego i dawnej wsi Wilanów. Ostatnia budowla została ukończona (po gruntownej przebudowie wcześniejszej świątyni), co nastąpiło już po śmierci Augusta Potockiego, który po długotrwałej chorobie, zmarł w 1867 roku. 

Nie zostawił on po sobie ostatniej woli, ani potomków, co wymagało przeprowadzenia działu pozostawionych dóbr między innych jego spadkobierców. Jego żonie Aleksandrze przypadły dobra Wilanów, które w jej rękach pozostawały do chwili jej śmierci, czyli do roku 1892.

Ewa Michałowska-Walkiewicz
Dziennik Polonijny
Polska