Stanisław Kostka Andrzej Jakub Mielżyński - Generał Brygady Wojska Polskiego

Pochodzenie
Stanisław był synem Maksymiliana Antoniego, pochodzącego ze starej rodziny wielkopolskiej i Konstancji z Czapskich. Ojciec jego Maksymilian uzyskał w roku 1786 dziedziczny pruski tytuł hrabiowski. Mając lat 28, Stanisław zorganizował w Poznaniu 3 Pułk Piechoty i został mianowany pułkownikiem. W roku 1807 Stanisław Mielżyński walczył z wojskiem niemieckim i austriackim pod Tczewem i Gdańskiem. Były to walki wygrane dzięki pomocy francuskim wojskom sprzymierzonym. W czasie wojny z Austrią mającą miejsce w roku 1809 Mielżyński służył się w obronie Torunia i otrzymał za waleczność Order Virtuti Militari.

Dalsza służba w wojsku
W roku 1810, Mielżyński awansował na generała. W sposób oddany służył w dywizji gen. Dąbrowskiego podczas walk w kampanii rosyjskiej. W roku 1813 brał udział w walkach w obronie Gdańska przed Prusakami i Szwedami. W roku 1815, po ostatecznym upadku Napoleona, Stanisław Mielżyński nie wstąpił do wojsk kongresowych, lecz przeniósł się do swych posiadłości w Wielkopolsce, które ponownie trafiły pod zabór pruski. Tam gospodarował swymi majątkami i udzielał się bardzo aktywnie jako mason, szczególnie popierając walkę o niepodległość i zjednoczenie Polski. Popierał z całego serca ruchy wolnościowe Polaków, sam jednak nie doczekał powstania listopadowego. W każdym bowiem powstaniu Polaków upatrywał on niepodległej Ojczyzny.

Generał pochowany został w Pawłowicach.

Ewa Michałowska-Walkiewicz
Dziennik Polonijny
Polska